Tanım

İsim: Güneş, ışık kaynağı.

İsim, mecaz: Güzel, parlak ve dikkat çeken kişi veya şey.

İsim: Kadın ismi olarak, zarafet ve güzelliği simgeleyen bir ad.

Köken

“Afitab” kelimesi, Farsça âfitâb (güneş, parlaklık) kelimesinden Türkçeye geçmiştir. Farsça’da “âf” (ateş, parlaklık) ve “tâb” (parıltı, ışıltı) köklerinden türemiştir. Osmanlı şiirinde, sevgiliyi veya güzel bir varlığı yüceltmek için mecazi anlamda sıklıkla kullanılmıştır. Ayrıca, zarafeti ve güzelliği ifade etmesi nedeniyle kadın isimlerinde tercih edilmiştir.

Kullanım Alanları

Edebiyat: Şiir ve edebi metinlerde güneş veya güzellik sembolü olarak yer alır.

İsim: Kadınlar için zarafet ve ışık anlamını taşıyan bir ad olarak kullanılır.

Mecazi Kullanım: Parlaklığı, zarafeti veya dikkat çekici özellikleri vurgulamak için kullanılır.

Örnek Cümleler

“Sisler üstünde âfitâb-ı hazin.” (Cenap Şahâbeddin)

“Kızına Afitab adını verdi, çünkü onun ışık saçan biri olmasını istiyordu.”

“Gün doğarken afitabın yansıması denizi altın gibi parlatıyordu.”

Özel Kullanımlar

Afitab gibi: Parlak, göz alıcı bir güzellikte.

Afitab olmak: Parlak ve dikkat çekici bir görünüme sahip olmak.