Köken

“Arzu” kelimesi, Farsçadaki ārzū (آرزو) sözcüğünden Türkçeye geçmiştir. Farsçada “istek, dilek, özlem” gibi anlamlara gelen bu sözcük, Orta Farsçadaki āwarzōg veya āwarjōg biçimlerinden evrilmiştir. Daha eski köklerde, Avestaca bərəj- veya bərəg- biçimleriyle “istemek, arzulamak” anlamına rastlanır. Farsçadaki ā- ön ekiyle birleştiğinde, istek veya eğilimi daha vurgulu hâle getirir. Türkçeye geçtikten sonra hem gündelik dile yerleşmiş hem de edebî metinlerde yoğun biçimde kullanılmıştır. Zamanla anlam genişlemesi göstererek hem genel dilek ve temennileri hem de cinsel arzuyu karşılayan çok yönlü bir kelime hâline gelmiştir.

Kullanım Alanı

Gündelik Dilde Kullanım: İnsanların bir şeyi istemesi, dilemesi ya da gönlünden geçirmesi anlamında kullanılır.

Duygusal ve İçsel İfade: Kalpten gelen, bazen söylenmeyen ama hissedilen güçlü istekleri belirtmekte kullanılır.

Aşk ve Tutku Anlamı: Sevgiyi, cinsî çekimi ya da tensel isteği ima eden duygusal anlatımlarda yer alır.

Edebiyat ve Şiirde Kullanım: Dilek, umut ve hayal temalarıyla birlikte sıkça yer alır.

Nazik Resmî İfade Biçimi: Özellikle resmî yazışmalarda ya da saygı bildirirken kullanılan kalıplaşmış dilde yer alır.

Değerlendirme ve Özlem Duygusu: Kimi zaman bir eksikliğin, ulaşılmamış bir isteğin ya da özlemin dile gelişinde görülür.