Köken

“Avunç” kelimesi, Eski Türkçedeki avın- fiilinden türemiştir. Bu fiil “yakınlık göstermek, dostça davranmak” anlamına gelir. “Avunç” ve eş anlamlısı “avuntu”, bu kökten türeyen avun- fiiline +ç ve +tu ekleri getirilerek oluşturulmuştur. Kökünde yer alan av- ise Eski Türkçede “toplanmak, üşüşmek” anlamına gelir; ancak bu etimolojik bağlantı kesinlik taşımamaktadır.

Kullanım Alanları

Mecaz Anlam Kullanımları:

• Geçici rahatlama sağlayan teselli unsuru: Zorluklar ya da acılar karşısında bireyin kendini iyi hissetmesini sağlayan, genellikle gerçek bir çözüm sunmayan ama duygusal olarak rahatlatan durum veya şeyler için kullanılır.
• Hayal kırıklığı sonrası kendini avutma yolu: Kişi bir başarısızlık ya da kırgınlık yaşadığında, durumu daha kabul edilebilir göstermek için geliştirdiği kişisel savunma biçimleri “avunç” sayılabilir.

Yan Anlam Kullanımları:

• İnsan ilişkilerinde geçici destek ya da teselli kaynağı: Kimi zaman insanlar, kalıcı bir bağdan çok yalnızca destek bulmak için başkalarına yönelir. Bu kişiler, duygusal ihtiyaçlar için kullanılan birer “avunç” işlevi görebilir.
• Zamana yayılan alışkanlıklar ve uğraşlar: Bazı hobiler, alışkanlıklar veya gündelik ritüeller, kişiye duygusal rahatlık sağladıkları için birer “avunç” haline gelir.