Köken 

Ayla kelimesi, Türkçedeki "ay ağılı" tamlamasının halk ağzında zamanla birleşip kaynaşmasından doğmuştur. Bu tamlamanın ikinci unsuru olan ağıl sözcüğü, “ağarma, beyazlık” anlamına gelir ve ak (beyaz) kelimesine, renklerde belirsizlik veya zayıflık bildiren +ıl ekinin (örneğin kızıl, yaşıl) getirilmesiyle türetilmiştir. Dolayısıyla kelime, kökeni itibarıyla “aya ait olan solgun ışık halkası” anlamını taşır.

Kullanım Alanları

• Meteoroloji ve Gök Bilimi: Atmosferdeki buz kristallerinin ışığı kırmasıyla Ay veya Güneş etrafında oluşan optik bir fenomen olan haleyi tanımlamak için kullanılır.
• Sanat Tarihi ve İkonografi: Resim, heykel, mozaik gibi sanatlarda peygamberlerin, azizlerin veya diğer kutsal figürlerin manevi mertebesini ve ilahi bir ışıkla çevrelendiğini göstermek amacıyla başlarının etrafına çizilen çemberi ifade eder.