Dokunmadan, Nermin Yıldırım tarafından kaleme alınmış bir romandır. İlk kez 2012 yılında yayımlanan eser, çağdaş Türk edebiyatında bireysel ve toplumsal çatışmaların iç içe işlendiği anlatılar arasında yer alır. Yıldırım’ın dil kullanımındaki yalınlık, psikolojik derinlik ve toplumsal duyarlılık bu romanda da ön plandadır.
Konu
Roman, ölümcül bir hastalığa yakalanan bir kadının içsel yolculuğu üzerinden kimlik, aidiyet, geçmiş ve yüzleşme temalarını işler. Kahraman, yaşamının son evresinde kendini ve geçmişini yeniden keşfetmeye yönelir. Hastalığın getirdiği kaçınılmaz son, karakterin hem kişisel hem de ailesel bağlamda hesaplaşmalar yapmasına vesile olur. Bu süreçte, bireyin yalnızlığı, toplumla kurduğu kırılgan bağlar ve belleğin dönüştürücü gücü ön plana çıkar.
Karakterler
Feribe: Romanın başkahramanıdır. Ölümcül hastalığı öğrendikten sonra kendi yaşamını, geçmişteki kararlarını ve ilişkilerini sorgulamaya başlar. Hem kişisel kimliğiyle hem de ailesiyle yüzleşme sürecindedir.
Feribe’nin annesi: Katı, baskıcı ve geleneksel bir figürdür. Kahramanın kişilik gelişiminde etkili olmuş, onun kadın kimliği ve özgürlüğüyle ilgili çatışmalarına zemin hazırlamıştır.
Feribe’nin babası: Anlatıda daha arka planda kalsa da, ailenin otoriter yapısında belirleyici rol üstlenmiştir.
Sevgililer ve dostlar: Feribe’nin yaşamına giren kişiler, onun aidiyet, güven ve yalnızlık duygularıyla olan mücadelesini yansıtır. Bu karakterler aracılığıyla bireysel ilişkilerin kırılganlığı ve süreksizliği vurgulanır.
Temalar
Ölüm ve yaşam karşıtlığı: Roman, ölüm gerçeğinin yaşamı nasıl yeniden anlamlandırdığını gösterir.
Bellek ve geçmişle yüzleşme: Karakterin geçmiş anıları, bugününü şekillendiren temel unsurlardan biridir.
Aidiyet ve yabancılaşma: Toplumsal bağlamda kadın kimliği, aile içi ilişkiler ve bireyin toplumdaki yeri irdelenir.
Psikolojik derinlik: İç monologlar ve bilinç akışı tekniğiyle karakterin ruhsal çözümlemeleri aktarılır.
Anlatım ve Üslup
Eser, parçalı bir anlatı yapısı ve zamanlar arasında geçişlerle kurgulanmıştır. Yazar, bireysel hikâyeyi evrensel temalarla buluştururken, şiirsel bir dil ve yoğun metafor kullanımı tercih eder. Karakterlerin iç dünyasına odaklanan üslup, romanın psikolojik boyutunu güçlendirir.
Dokunmadan, Nermin Yıldırım’ın edebi üretiminde önemli bir yere sahiptir. Yazarın daha sonraki eserlerinde de görülecek olan toplumsal hafıza, kadın kimliği ve bireysel hesaplaşma temalarının temelleri bu romanda açık biçimde görülmektedir.
