Köken

Düdük, Eski Türkçe tütek biçiminden evrilmiş bir sözcüktür. Bu eski biçim, “üflemeye yarayan araç” ya da “büzük ağız görünümünde nesne” anlamlarını taşır. Sözcüğün kökü olan düt veya tüt gibi biçimler, üfleme sırasında çıkan sesi taklit eden yansıma temellidir. Dolayısıyla düdük kelimesi hem biçim hem de ses kökenli olarak, doğrudan ses doğasını çağrıştıran bir sözcüktür.

Kullanım Alanları

• Müzik: Basit nefesli çalgılar (örneğin çoban düdüğü, plastik düdük) için kullanılır.
• Spor: Hakemlerin oyunu yönetmekte kullandığı araç olarak geçer.
• Günlük dil: Uyarı, dikkat çekme ya da eğlence amaçlı ses çıkaran küçük alet anlamında kullanılır.