Köken

Efemine kelimesi, Türkçeye Fransızca “efféminé” (kadınsı, kadınlaşmış) sözcüğünden geçmiştir. Bu Fransızca kelime ise, daha eski Latince “effemināre” (kadınlaştırmak) fiilinden türetilmiş; bu fiilin kökeni de yine Latince “fēmina” (kadın) kelimesine dayanmaktadır. Böylece “efemine”, etimolojik olarak Hint‑Avrupa dil ailesine kadar uzanan yabancı kökenli bir sözcüktür.

Tarihte Türkçede kullanımına dair bilinen en eski yazılı örneklerden biri, Ahmet Rasim’in “Şehir Mektupları”^【1】  adlı eseridir; burada 1900 öncesi “Onların bu efemine hallerine…” ifadesiyle kullanılması yer almıştır.

Kullanım Alanları

• Sosyoloji: Erkek bireylerin toplum tarafından “kadınsı” olarak tanımlanan davranış, giyim, konuşma biçimi ya da duruşlar sergilemesi durumlarında kullanılmaktadır. Erkeklik normlarından sapma olarak algılanan bu özellikler, sosyolojik çerçevede toplumsal cinsiyet rolleriyle ilişkilendirilmektedir.
• Moda ve Estetik: Erkeklere yönelik tasarlanan ancak zarif, ince, yumuşak hatlara sahip, geleneksel kadınsı unsurlar içeren giyim tarzlarını tanımlamak için kullanılmaktadır.
• Psikoloji / Davranış Bilimi: Bireyin toplumsal cinsiyet ifadesi kapsamında dışa vurduğu davranış, jest, mimik ve tavırların kadınsı olarak değerlendirilmesi anlamına gelerek, cinsiyet kimliğinden ziyade cinsiyet ifadesiyle ilişkilendirilmektedir.
• Günlük Dil: Günlük kullanımda kimi zaman küçümseyici veya alaycı bir anlam taşıyan efemine sözcüğü, bağlama bağlı olarak tarafsız ya da yalnızca betimleyici anlamda da kullanılmaktadır.