Tanım

(enīs أنيس) isim.

• Dost, arkadaş, yâr, hemdem.

Köken

Enis kelimesi, Arapça uns (أنس) “ülfet etmek, yakınlık kurmak” kökünden türetilmiştir.

• Enīs, dostluk, arkadaşlık ve içtenlik ifade eden bir sözcüktür.
• Kişiler arasındaki samimi ve güçlü bağları vurgulamak için kullanılır.

Kullanım Alanları

• Edebiyat: Yakın dostluğu ve samimi ilişkileri betimleyen eserlerde.
• Tasavvuf: Allah ile kul arasındaki manevi yakınlığı ifade etmek için.
• Gündelik Dil: Yakın arkadaşları ve dostları tanımlamak için.

Farklı Alanlardaki Kullanım

• Edebiyat: Dostluk ve yakınlık temalarının işlendiği şiir ve hikayelerde.
• Din ve Tasavvuf: Allah ile derin bir ülfet ve manevi bağ kurma hali.
• Sosyal Yaşam: Arkadaşlık ve samimiyet ilişkilerinde.

Örnek Cümleler

• Zor zamanlarında enis bir dost her zaman yanındadır.
• Şair, eserinde enis bir sevgili arayışını dile getirmiştir.
• Tasavvufta enis, Allah ile samimi bir manevi ilişkiyi ifade eder.