Tanım

(faṣīḥ فصيح)

1. isim ve sıfat. Güzel, ahenkli, açık ve anlaşılır şekilde düzgün ve yanlışsız söylenen söz; fesahatle söylenen.
2. sıfat. Sözü böyle söyleyen kimse; açık ve düzgün konuşma yeteneği olan.
3. zarf. Açık ve düzgün bir biçimde.

Köken

Fasih kelimesi, Arapça fsḥ kökünden gelen faṣīḥ (فصيح) sözcüğünden türetilmiştir.

• Faṣīḥ, Arapça faṣaḥa (فَصَحَ) “açtı” fiilinin faˁīl vezninde sıfatıdır.
• Sözcük, açık, düzgün ve güzel bir anlatım ya da konuşma yeteneğini ifade eder.

Kullanım Alanları

• Edebiyat: Güzel ve düzgün bir dille yazılmış metinleri tanımlamak için.
• Konuşma Sanatı: Retorik ve etkili konuşma yeteneğini betimlemek için.
• Dilbilim: Doğru ve açık ifadeleri tanımlamak için.

Farklı Alanlardaki Kullanım

• Edebiyat: Şiir ve nesirde açık ve anlaşılır bir üslubu tanımlamak için.
• Eğitim: Dil eğitimi ve hitabet derslerinde düzgün konuşma yeteneğini ifade etmek için.
• Din: Kuran’ın fasih dili, Allah’ın kelamının açıklığı ve üstünlüğü bağlamında.

Örnek Cümleler

• Şairin dizeleri, fasih bir dilin zarafetini yansıtıyordu.
• Fasih konuşmasıyla herkesin dikkatini üzerine çekti.
• Eski metinlerde, fasih bir üslup, yazarın bilgeliğini ortaya koyuyordu.

İlgili Terimler

• fesahat
• belagat
• beliğ