Köken

İnkâr kelimesi, Türkçeye Arapça ˀinkār (إنكار) biçiminden geçmiş olup, “yalanlama, kabul etmeme, yadsıma” anlamında kullanılan bir isimdir. Bu sözcük, Arapça nakara (نكر) fiilinden türetilmiştir; bu fiil “tanımamak, yabancı görmek” anlamına gelir ve ifˁāl vezninde IV. babın mastarıdır. Etimolojik olarak, tanımama veya yabancılaştırma eylemini temel alır. Ayrıca nakara fiili, Aramice/Süryanice nakrī (“yabancı, yad”) ve Akatça nakru sözcükleriyle köken bakımından ilişkilidir; bu da terimin derin bir kültürel ve dilsel arka planla bağlantılı olduğunu gösterir.

Kullanım Alanları

• Dini metinler: İnançsızlık, gerçeği reddetme ya da Tanrı’yı tanımama eylemi anlamında kullanılır.
• Hukuk: Suçlamaları ya da iddiaları reddetme anlamında yer alır.
• Felsefe ve mantık: Bir yargının olumsuzlanması ya da kabul edilmemesi durumunu ifade eder.
• Psikoloji: Bireyin bir durumu bilinç düzeyinde kabullenmemesi; savunma mekanizması olarak “inkâr” süreci.
• Günlük dil: Gerçekliği bilinen ya da açık olan bir şeyi yalanlama anlamında sıkça kullanılır.