Köken

Keza kelimesi, Arapça ka-ḏā (كذا) “bu, şu, böyle, şöyle” anlamına gelen işaret zarfından Türkçeye geçmiştir. Bu bileşik yapı, Arapça ka (“gibi”) ve ḏā (“o”) sözcüklerinin birleşiminden oluşur. Kelime, Türkçeye klasik dönemlerden itibaren girmiştir ve özellikle yazı dili içerisinde kullanımı süreklilik göstermiştir.

Kullanım Alanları

• Bağlaç işleviyle, bir önceki cümlede ifade edilen yargının bir benzerinin daha olduğunu belirtmek amacıyla kullanılır.
• Akademik ve edebî metinlerde, örnekleme ya da benzeşen durumu belirtmek için tercih edilir.
• Resmî yazı dili ve açıklamalı metinlerde yaygındır; konuşma dilinde ise oldukça sınırlı biçimde yer alır.