Köken

Eski Türkçe koġı veya kovı “içi boş, çürük (ağaç)” sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük, Eski Türkçede yazılı örneği bulunmayan koġ- “oymak” fiilinden türetilmiştir. Eski Yunanca koûfos “içi boş, kof”, Latince cavus, Farsça kāv “oyuk, boşluk” gibi Hint-Avrupa kökenli sözcüklerle benzerliği tesadüfidir.

İlgili İfadeler

• Kof çıkmak: Umulduğu gibi çıkmayıp değersiz ve boş olduğu anlaşılmak.
• "Yeni düzenlemeler çok umut vericiydi, ama zaman içinde kof çıktı."