Kompozit yapıların üretiminde kullanılan reçineler genellikle iki ayrı kategoride incelenir. Bunlar termoplastik ve termoset reçinelerdir.

^Reçine

Termoset Reçineler

Elle yatırma, reçine transferi ile kalıplama veya RTM ve otoklav gibi termoset kompozitler için bir dizi imalat yöntemi mevcuttur. Termoset reçineler, belirli bir zaman aralığında ısı uygulanarak kürlendiklerinde sertleşir. Bununla birlikte, bir termoset reçine, ısıtıldığında veya kürlendiğinde, işlem geri döndürülemezdir, bu da reçinenin sıcaklıkla şekillendirme veya kür işleminden sonra yeniden şekillendirilemeyeceği anlamına gelir. Bir termoset reçine ısıtıldığında kimyasal reaksiyon olarak reçine molekülleri arasında üç boyutlu (3-D) bağlar (kimyasal çapraz 10 bağlama veya bazen polimerizasyon reaksiyonları olarak adlandırılan) meydana gelir. Bu nedenle, kür sonrası, termoset reçineleri yüksek sıcaklıklarda güç ve şekillerini korumakta ve tekrar ısıtıldığında sıvı hale gelmemektedir. Ama belli bir sıcaklığın üzerinde, termoset reçinesinin mekanik özelliklerinde dramatik bir düşüş gözlenir. Bu sıcaklık cam geçiş sıcaklığı (Tg) olarak adlandırılır. Tg, zaman, sıcaklık ve basınç gibi belirli kür döngüsü parametrelerine bağlı olarak her termoset reçinesi için farklılık gösterir. Termoset reçine, kürlemeden önce düşük sıcaklıklarda sıvı halde kalabildiğinden, reçine matrisine sürekli fiber takviyeleri gömülebilir. Bu nedenle termoset kompozitler, farklı fiber takviyelerle kullanılabilmek adına çeşitlendirmeye elverişlidir. Epoksi, vinil ester, furan, siyanat ester, bismaleimide, fenolik reçine ve doymamış polyester, fiber takviyeli kompozitlerde kullanılan termoset reçinelerine örnek olarak verilebilir.

Epoksi reçineler, en yaygın kullanılan reçinelerdir. Epoksi diğer polimer matrislerden daha pahalı olmasına rağmen, en popüler PMC matrisidir. Uzay uygulamalarında kullanılan polimer matrislerin üçte ikisinden fazlası epoksi tabanlıdır. Epoksinin en çok kullanılan polimer matris malzemesi olmasının ana nedenleri şunlardır;

• Yüksek mukavemet,
• Düşük viskozite ve düşük akış hızları, liflerin iyi bir şekilde ıslanmasını sağlaması ve işlem sırasında liflerin yanlış hizalanmasını önlemesi,
• Kür esnasında düşük uçuculuk,
• Düşük çekme oranları, epoksi ve takviye arasındaki bağın kayma gerilimine eğilimini azaltması,
• Belirli özellik ve işleme gereksinimlerini karşılamak için yirmiden fazla sınıfta konfigüre edilebiliyor olması.

Termoplastik Reçineler

Termoplastik kompozitler farklı üretim yöntemleri ile işlenebilirler. Örneğin, otoklav, diyafram kalıplama ve kompresyon kalıplama en yaygın kullanılan yöntemlerdir. Termoplastik reçineler, ısıtıldığında yumuşar ve soğutulduklarında da sertleşir ve katılaşır. Bir termoplastik reçine sistemini, reçinenin moleküler yapısında kimyasal bir değişikliğe neden olmadan gerektiği kadar ısıtıp soğutmak mümkündür. Bu da termoplastik reçine kompozitlerinin üretim sürecinin geri döndürülebilir olduğu anlamına geliyor. PET, polipropilen, polikarbonat, PBT, vinil, polietilen, PVC, PEI ve 11 naylon yaygın olarak kullanılan termoplastik reçinelere örnek olarak verilebilir. Termoplastik kompozitler, kısa lif takviyesi ile termoplastik kompozitler, kompozit endüstrisinde yaygın olarak kullanılmaktadır ve bu tür termoplastik kompozitler genellikle takviye olarak cam veya karbon fiber içerirler. Ancak, son on yıldır, özellikle otomotiv endüstrisinde uzun fiber termoplastik kompozit uygulamalar görmek mümkün olmuştur. Bu malzemelerin ayarlanabilir ve çoğaltılabilir fiber uzunluk dağılımı, yüksek verimlilik ve kısa proses süreleri gibi özellikleri malzeme yapısı ve üretim süreçleri açısından avantajları vardır.