Köken

Küfran kelimesi, Arapça kfr kökünden türetilen kufrān كُفْرَان “nankörlük, nimeti inkar etme; dini reddetme” anlamındaki sözcükten Türkçeye geçmiştir. Bu sözcük, Aramice/Süryanice kpr kökünden gelen kaphrān כַּפְרָן “inkarcı, dinsiz” kelimesiyle etimolojik olarak bağlantılıdır. Arapçada kufrān, “küfür” sözcüğünün masdarı olup hem dini hem de mecazi anlamlarda kullanılmıştır.

Kullanım Alanları

• Dini Terminoloji: İslami literatürde Allah’ın nimetlerine karşı nankörlük etmek veya dini inkar etmek anlamında kullanılır.
• Edebiyat: Şiir ve nesirde, nankörlük, vefasızlık ya da şükran eksikliği gibi soyut anlamları dile getirmek için kullanılır.
• Felsefe ve Ahlak Yazınları: Ahlaki bozulmalar, inançsızlık ve kadir kıymet bilmemek üzerine yapılan değerlendirmelerde kavramsal bir terim olarak yer alır.
• Tarihi Metinler ve Belgeler: Osmanlıca belgelerde özellikle “küfran-ı nimet” tamlaması, bireyin devlete ya da Tanrı’ya karşı nankörlük etmesini anlatan ifadelerde görülür.