Köken

Leh kelimesi, Arapça lahu (لهُ) “onun için, lehine” ifadesinden Türkçeye geçmiştir. Bu yapı, Arapça li- (لِ) yönelme edatı ile üçüncü tekil eril zamir olan -hu (هُ) zamirinin birleşiminden oluşur. Zamanla kalıplaşarak Türkçede bir isim gibi kullanılmaya başlanmıştır.

Kullanım Alanları

• Hukuk dilinde: Bir davada veya yasal durumda bir kişi ya da tarafın çıkarına olan durumu belirtmek için kullanılır.
• Resmî yazışma ve belgelerde: Belirli bir karar ya da durumun bir kişi ya da kurum lehine olduğunu ifade etmek amacıyla tercih edilir.
• Toplumsal ve siyasal söylemlerde: Belirli kesimlerin faydasına olan uygulamaları tanımlamak için kullanılır.
• Gündelik dilde: Birinin yararına olan durumları belirtmek için mecaz anlamda da kullanılabilir.