Köken

Maatteessüf kelimesi, Arapça iki unsurdan oluşur: maˁa (مع) ve taˀassuf (تأسّف). İlk unsur olan maˁa, “ile, birlikte, beraber” anlamında bir edattır. İkinci unsur olan taˀassuf, ˀasifa (أَسِفَ) fiilinden türemiştir ve bu fiil “esef etmek, üzülmek, pişman olmak” anlamına gelir. Tafaˁˁul vezninde türetilen bu mastar, “üzülme, pişmanlık duyma” anlamı kazanmıştır. Bu iki unsurun birleşmesiyle oluşan maatteessüf, “üzülerek söylemek gerekirse”, “ne yazık ki” gibi anlamlar taşır.

Kullanım Alanları

• Resmi ve yazılı dil: Özellikle mektuplar, dilekçeler ve akademik yazışmalarda, olumsuz bir durumu nezaketle ifade etmek için kullanılır.
• Edebi ve klasik metinler: Osmanlıca ya da Osmanlı etkisi taşıyan üsluplarda yaygın olarak görülür; melankoli, pişmanlık veya nazik uyarı içeren pasajlarda yer alır.
• Günlük dilin resmileşmiş biçimlerinde: Halk arasında sık kullanılmasa da dile getirilen bir olumsuzluğun resmi veya mesafeli biçimde aktarılmasında yer alabilir.