Kökeni

"Ma‘dûm" kelimesi Arapça "ʿ'adem" (عدم) kökünden türemiştir. “ʿ'Adem”, yokluk anlamına gelirken, “ma‘dûm” bu kökten türetilerek "yok olan, mevcut olmayan" anlamını kazanmıştır. Arapça dilbilgisine göre, "mef‘ûl" veznindedir.

Kullanım Alanı

Kelime, İslam felsefesi, kelâm ve tasavvuf alanlarında sıkça kullanılmaktadır. "Ma‘dûm", Allah’ın ilminde sabit olan ancak henüz harici varlık kazanmamış olan varlıkları tanımlamak için kullanılır. Mantık ve metafizik tartışmalarında da yer alır.

Kullanıldığı Eserler

İbnü’l-Arabî’nin Fütûhâtü’l-Mekkiyye ve Fusûsü’l-Hikem adlı eserlerinde “ma‘dûm” kavramı, Allah’ın ilminde sabit olan ve henüz yaratılmamış varlıkları ifade eder. Ayrıca Fahreddin Râzî ve Teftâzânî gibi kelâm âlimlerinin eserlerinde kavramsal olarak yer bulur.