Köken

Makara kelimesi, Arapça bakara(t) (بكرة) sözcüğünden alıntıdır. Arapçada bu sözcük, “makara, ip sarılan silindir” anlamına gelir ve bakr (بكر) köküyle, yani “ilk, genç deve” gibi anlamlara gelen bir sözcükle bağlantılıdır. Türkçede, iplik veya halat sarmaya yarayan araç anlamı zamanla genişlemiş, ağır yükleri kaldıran düzenekler, raylı sistem parçaları ve mecaz olarak alay etme gibi kullanımlarla zenginleşmiştir.

Kullanım Alanları

Alay ve eğlence: Birini makaraya almak: Onunla alay etmek, onu ciddiye almamak.

Kahkaha, kontrolsüz gülüş: Makaraları koyuvermek: Gülmeye engel olamamak, kahkahalara boğulmak.

Sürekli konuşma, durmaksızın laf üretme: Makara gibi konuşmak: Nefes almadan, durmaksızın ve çoğunlukla boş konuşmak.

İçten içe iş çevirmek (seyrekleşmiş): Fısıltı gazetesi gibi laf taşımak, dedikodu yapmak (bazı yöresel ağızlarda).