Köken

“Maşuk” kelimesi, Arapça maʿšūq (معشوق) sözcüğünden Türkçeye geçmiştir ve “sevilen kişi, sevgili” anlamı taşır. Bu sözcük, Arapça ʿašiqa (عشق) fiilinin “âşık olmak” anlamındaki kullanımından türetilmiş olup, mafʿūl vezninde bir edilgen fiil sıfatıdır. Yani “aşık olunan, sevgiye mazhar olan” kimseyi ifade eder. Klasik edebiyatta hem dünyevi hem de ilahi aşka dair imgelerde merkezi bir figür olarak kullanılmıştır.

Kullanım Alanları

• Divan Edebiyatı: Aşığın çektiği çilelerin ve vuslat arzusunun yöneldiği idealize edilmiş sevgili figürünü tanımlar.
• Tasavvuf: İlahi aşkın mecazi anlatımında, kulun Allah’a duyduğu sevginin yöneldiği kutsal özneyi temsil eder.
• Modern Şiir: Duygusal yoğunluğu yüksek bireysel aşk temalarında, klasik etkiler taşıyan bir kavram olarak karşımıza çıkar.
• Müzikoloji: Klasik Türk musikisinde sevgiliye duyulan özlemin sözleştirilmiş anlatımında yer alan lirik öge olarak kullanılır.