Köken

Farsça magar kelimesinden Türkçeye geçmiştir. Bu yapı, “olmaya ki”, “değilse” gibi anlamlar taşıyan koşullu bir ifadedir. Zamanla Türkçede hem sürprizli öğrenmeleri hem de istisna belirten anlamları karşılayan bir bağlaç halini almıştır.

Kullanım Alanları

• Edebiyat: Özellikle klasik şiir ve divan edebiyatında istisna bildirmek için sıkça kullanılmıştır.
• Hikaye ve roman dili: Sonradan fark edilen duygular veya olaylar için tercih edilir.
• Günlük konuşma: Genellikle “meğerse” formunda kullanılarak şaşkınlık ve hayal kırıklığı ifade eder.
• Tasavvufî ve lirik söylemler: İçsel keşiflerin ifadesinde derinlikli bir anlatım ögesi olarak yer bulur.