Tanım

1. Ölü, ölmüş kimse: Mevta, ölmüş olan kişiyi tanımlamak için kullanılan eski bir terimdir.
2. Ölüler: Arapçadaki "mevtā" kelimesinin çoğul şekli olarak, birden fazla ölü kişi anlamında kullanılır.

Köken

Arapça mevtāˀ (موتاء) sözcüğünden türetilmiştir. Bu kelime, Arapça mayyit (ميّت) "ölü" kelimesinin çoğuludur. Mevtā, ölüleri anlatan bir terim olarak kullanılır.

Kullanım Alanları

1. Edebiyat: Özellikle Osmanlı edebiyatında, ölülerin tanımlanmasında kullanılan önemli bir terimdir.
2. Şiir ve Halk Edebiyatı: Mevta, edebi eserlerde derin anlamlar yüklenen bir kelime olmuştur.
3. Dini ve Felsefi Konular: Ölüm ve ahiret üzerine konuşmalarda sıkça rastlanan bir terimdir.

Örnek Cümleler

1. "Kimi mevtasına kefen biçmiyor / Kimi helal rızkı yiyip içmiyor." - Seyrani
2. "Mevta kemiğinden oluyor bir nice eyvan." - Ali E. Bolayır
3. "Hayır, hayır! Geldikleri halde olsa yine iyi. Âdeta birer mevtâ hâlinde yola çıkarlar." - Fâik Reşat