Köken

Arapça ġbr kökünden türeyen muġberr (مغبرّ) “gücenmiş, tozlanmış” anlamına gelir. Bu sözcük, Arapça ġabira (غَبِرَ) “bozuldu, gücendi” fiilinin mufˁall vezninde (XI. bab) edilgen sıfat biçimidir. Türkçeye Osmanlı döneminde edebi ve resmi metinler yoluyla geçmiştir.

Kullanım Alanları

Edebiyat dili: Şiirsel ve klasik Osmanlıca metinlerde “gücenmiş, kırılmış” anlamıyla kullanılır.

Tarihî metinler ve biyografiler: Dargınlık, incinmişlik anlatımlarında özellikle duygusal ton yaratmak için tercih edilir.

Ayrıca, ikinci anlam olarak: “Tozlanmış, üzeri tozla örtülmüş” biçiminde betimleyici kullanımları da mevcuttur.

Örnek Cümleler

• Şairin yüz ifadesi muğber bir yalnızlığın izlerini taşıyordu.
• Onca emeğe rağmen isminin anılmaması onu derinden muğber etti.
• Harabe hâline gelmiş konağın muğber duvarları hâlâ eski günleri fısıldıyordu.
• Dostlarından vefa görmeyince muğber olup kenara çekildi.