Köken

Rahmânî kelimesi, Arapça raḥmān (رحمٰن) kökünden türetilmiştir. Bu kelime, Arapça rḥm kökünden gelir ve “merhamet, acıma” anlamı taşır. Raḥmān, “sonsuz merhamet sahibi” anlamında Allah’ın sıfatlarından biridir. Kelime, Aramice/Süryanice ve İbranice raḥmān (merhamet eden) sözcüğüyle eş kökenlidir. Fiil kökü olan raḥam ise “sevmek, acımak, bağışlamak” anlamına gelir. Rahmânî, bu sıfata Türkçedeki -î nispet eki eklenerek oluşturulmuştur.

Kullanım Alanları

• Tasavvuf ve divan edebiyatında, Allah’tan gelen ilham, sevgi veya nur gibi manevi kavramları tanımlamak için,
• İslam düşüncesinde, Allah’a ait olan ya da Allah’la ilişkilendirilen hayırlı ve kudsî özellikler için,
• Klasik şiirde, rahmet, aşk ve sonsuzlukla ilgili derin anlamlar taşıyan ifadelerde,
• Modern edebiyatta, iç huzur, sonsuzluk ya da ilahî bir kaynağa atıf yapılan anlatımlarda kullanılmaktadır.