René Jean-Marie-Joseph Guénon (1886–1951), 20. yüzyılın ilk yarısında gelenekselci düşünce akımının öncülerinden biri olarak kabul edilen Fransız asıllı düşünürdür. Katolik bir ailede yetişmiş, eğitim hayatına dinî okullarda başlamış, gençlik yıllarında spiritüalizm, masonluk ve ezoterizm gibi farklı entelektüel ve metafizik çevrelerde bulunmuştur. 1912 yılında İslamiyet’i benimseyerek "Abdülvâhid Yahyâ" adını almış, özellikle Şâzeliyye tarikatına intisap ettikten sonra metafizik, gelenek ve maneviyat üzerine kapsamlı çalışmalar yürütmüştür. Çeşitli Batı ve Doğu gelenekleri üzerine kaleme aldığı eserlerinde, modernitenin eleştirisini yapmış ve geleneksel bilgi anlayışını merkeze almıştır. Hayatının son yirmi yılını Kahire’de geçiren Guénon, çok sayıda makale ve kitap yayımlayarak Batı dünyasında geleneksel metafiziğin yeniden gündeme gelmesinde etkili olmuştur.

Doğumu ve İlk Yılları

René Guénon (tam adı René Jean-Marie-Joseph Guénon), 15 Kasım 1886’da Fransa’nın Blois kentinde doğdu. Babası mimar Jean-Baptiste, annesi ise Anna-Leontine Jolly idi. Katolik bir ailede büyüyen Guénon, çocukluk yıllarında sağlık sorunları nedeniyle zayıf bir bünyeye sahipti. Ailesinin yakınında yaşayan öğretmen teyzesi Bayan Duru, küçük yaşlardan itibaren onun bakımında ve eğitiminde rol üstlendi. Guénon, ilk öğrenimini teyzesinden aldı.

Eğitim Hayatı

René Guénon, Ekim 1898’de 12 yaşındayken Notre-Dame des Aydes adlı dinî okulda ortaöğrenimine başladı. Ocak 1902’de Augustin-Thierry Koleji’nde retorik bölümünde öğrenim gördü. Ertesi yıl aynı kolejde felsefe eğitimine devam etti ve bu bölümü “pek iyi” derecesiyle tamamladı.

1904 yılında René Guénon matematik öğrencisi olarak eğitimine başladı. Sağlık sorunları nedeniyle derslere düzenli devam edemedi. Öğretmenlerinin önerisi üzerine aynı yılın Ekim ayında Paris’e giderek Rollin Koleji’ne kaydoldu. Başlangıçta Latin Mahallesi’nde bir odada kaldı, ancak çevredeki öğrencilerin davranışları nedeniyle kısa süre sonra Île Saint-Louis’e taşındı. On sekizinci yüzyılda inşa edilmiş bir binanın üçüncü katında yer alan bu konutta 25 yılı aşkın süre yaşamını sürdürdü.

Ezoterik Çevrelere Katılımı

İlerleyen yıllarda René Guénon, klasik eserlerden tatmin olmaması nedeniyle farklı entelektüel alanlara yöneldi. Bu dönemde popüler olan neo-spiritualist öğretileri araştırmaya başladı. Bir arkadaşı aracılığıyla gizli ilimlerle ilgilenen “occultiste” çevreleriyle tanıştı ve kısa sürede bu topluluklarda yer edindi.

“Daha sonra bu çevre ile ilgili mason localarına girdi ve kısa zamanda yüksek derecelere ulaştı. 1908’de yapılan Spiritüalist ve Masonik Kongre’de sekreter olarak bulundu. Kongre’de Ecole Hermetique’in şefi Papus’un ‘insan ruhunun ölümden sonra tekrar dünyaya gelip bir bedene girerek tekâmül edeceğini (reincarnation: tenâsüh), böylece ölümsüzlük (survivance) kazanmış olacağını ve bunun spiritüalizmin iki temel gerçeği olduğunu’ söylemesi üzerine sekreterlikten ayrıldı. Bu sırada L’Eglise Gnostique’in ileri gelenleriyle tanışarak bu kuruluşa girdi. Adı geçen bu mason locaları ve occultiste teşekküllerle irtibatını kestikten sonra bir başka mason locasına girdi”^【1】 

Guénon’un bu çevrelerle ilişkisi 1914’e, Birinci Dünya Savaşı’nın başlangıcına kadar devam etti. Bu tarihten sonra söz konusu faaliyetlerini tamamen sonlandırdı.

“1909 yılında ise René Guénon, Gnostik Kilisesi’ne girer ve ‘Palengenius’ adıyla piskopos olur; tıpkı ‘René’ sözcüğü gibi, ‘palengenius’ da ‘yeniden doğmuş’ anlamına gelmektedir. Gerek Gnostik Kilisesi’nde gerek occultiste ekol içinde iken Guénon iki önemli insanla tanışmıştır: Leon Champrenaud ve Albert de Pouvourville. Her ikisi de onun entelektüel hayatında önemli bir rol oynamıştır.”^【2】 

"1909 yılının Kasım ayında René Guénon ve iki arkadaşı La Gnose adlı dergiyi çıkarmaya başlarlar. Dergi ilk başlarda René Guénon’un mensubu olduğu Gnostik Kilisesi’nin yayın organı şeklinde gözükmektedir. Guénon’un ilk yazıları bu dergide çıkmaya başlamıştır, 3 yıl süre zarfında çıkan bu dergide Guénon, birçok yazılarını yayımladı. Dergi 1912 yılının Şubat ayında yayın hayatına son verdi. Bu arada Guénon “büyük metafizikçi” olarak haklı bir ün kazanır."^【3】 

İslamiyet’i Benimsemesi ve İlk Evliliği

La Gnose dergisi, René Guénon’un düşünsel gelişiminde önemli bir rol oynadı. Dergi, Guénon’un İslamiyet’i seçme, tasavvufa yönelmesindeki ilk başlangıç noktalarındandır.

“1911 tatil aylarında annesini ve teyzesi Bayan Duru’yü görmek amacıyla Blois’ya gider. Teyzesinin yanında yardımcı olarak bulunan nitelikli bir genç kız vardır. Adı Berthe Loury’dir. Güzel görünüşlü, kültürlü ve müzisyendir. René Guénon’un hoşuna gider. Ertesi yıl, 11 Temmuz 1912’de, Blois Belediyesi’nde resmen evlenirler. Bir hafta sonra da Saint-Hilaire Kilisesi’nde dinî nikâhları kıyılır. Kendisinin de bir mektubunda belirttiği gibi, ayrıca “Le Symbolisme de la Croix” adlı, 1931’de yayınlanan eserine yaptığı ithaftan da dolaylı olarak anlaşılacağı gibi, 1329 Hicrî, ki 1912 Miladî yıla tekabül eder, yılında müslüman olur."^【4】 

René Guénon müslüman olduktan sonra, “Ezher şeyhi, Mâlikî âlimi ve Şâzeliyye tarikatı şeyhi Abdurrahman Aliş el-Kebîr’in halifesi Abdülhâdî vasıtasıyla Müslüman olup Şâzeliyye tarikatına intisap etti ve burada Abdülvâhid Yahyâ adını aldı.”^【5】  

Çalışmaları ve Ailesi

Müslüman olduktan sonra Abdülvâhid Yahyâ adını alan René Guénon, 1915-1916 yılları arasında Saint-Germain-en-Laye Koleji’nde vekil öğretmen olarak görev yaptı. Annesi Anna-Leontine Jolly, 8 Mart 1917’de hastalık nedeniyle hayatını kaybetti. Guénon, annesinin ölümünden altı ay sonra, 27 Eylül 1917’de Cezayir’in Setif kentine felsefe öğretmeni olarak atandı. Burada felsefe derslerinin yanı sıra Fransızca ve Latince dersleri de verdi, ayrıca Arapça öğrenimini ilerletti.

Cezayir’de geçirdiği bir yılın ardından René Guénon ve eşi, Ekim 1918’de Paris’e dönerek Blois kentindeki Foix Sokağı’nda bulunan aile evine yerleşti. Çocukları olmadığı için dört yaşındaki yeğenlerini yanlarına aldılar. Guénon bu dönemde yaklaşık bir yıl felsefe öğretmenliği yaptı, ardından Paris Üniversitesi’nde kütüphaneci olarak görev aldı. Aynı dönemde eşi, yazılarının müsveddelerini okuyarak ve tashih ederek ona destek oldu. 1924’ten itibaren Guénon, evlerinde kalan yeğeninin öğrenim gördüğü Saint-Louis Koleji’nde felsefe dersleri vermeye başladı.

“Guénon ve karısı akşamları dostları tarafından düzenlenen toplantılara katılmaktadır. Bunlardan birisi François Bonjean’dır. Bu zat, Doğu’nun ve Batı’nın geçmiş, şimdiki ve gelecek değerleri konusunda ilgi duyan insanları evinde sık sık toplamaktadır. Oraya gelenlerin kimi Müslüman kimi Hristiyan kimi Hindu kimi Yahudidir. Ne yazık ki ‘bu genç ve aydın Doğulular kendi dinleri hakkında bilgi sahibi değillerdi ve tamamen batılılaşmışlardı.’ Guénon bu toplantılarda muhataplarının hemen hepsiyle kendi dillerinde konuşurdu. Kendisi polyglot (birçok dil bilen kişi; polyglotte) biridir: Arapça, Latince, Yunanca, İbranice, İngilizce, Almanca, İtalyanca, İspanyolca, Rusça ve Lehçe biliyordu.”^【6】 

René Guénon, 15 Ocak 1928’de 1912 yılında evlendiği eşi Berthe Loury’i kaybetti. Aynı yılın ilerleyen dönemlerinde, çocukluğunda kendisine bakan ve ilk eğitimini aldığı teyzesi Bayan Duru da vefat etti. Bu dönemde Guénon, on dört yaşındaki yeğenini Victor-Hugo Lisesi’ne yerleştirdi. Daha sonra yeğeninin annesinin kızını almasıyla Guénon tek başına yaşamaya devam etti.

“Guénon Voile d’Isis’de yazar. 1933’te derginin adını Etudes Traditionnelles olarak değiştirir. Bu arada Andre Preau, René Allar ve Frithjof Schuon (İsa Nureddin) gibi yazarlar onunla birlikte çalışırlar. 1929’lara doğru Bay ve Bayan Dina çifti, yani Mısırlı mühendis Haşan Ferid Dina ve Kanada Demiryolları başkanının kızı Amerikalı Marie W Shillito, işte bu zengin çift Guénon’la tanışır. Bayan Dina, Guénon’un eserlerine büyük ilgi duyar. Guénon’un eserlerini toplar ve bir kitabevi ve bir yayınevi kurar. Bu yolla onun eserlerini yayınlamayı amaçlar.”^【7】  

Mısır’a Yerleşmesi ve İkinci Evliliği

René Guénon, 5 Mart 1930’da İslam tasavvufuyla ilgili eserleri incelemek, çevirmek ve bu alanda araştırmalar yapmak amacıyla Bayan Dina ile birlikte üç aylığına Mısır’a gitti. Bayan Dina üç ay sonra geri döndü, ancak Guénon çalışmalarını tamamlayamadığı için Paris’e dönmeyerek Kahire’de kaldı.

“Guénon, Kahire’de gizli bir şekilde yaşıyordu; hiçbir Avrupalıyla temas kurmuyordu. Çünkü artık Fransız “René Guénon” değil, “Şeyh Abdülvâhid Yahyâ” idi. Yeni vatanının âdet ve geleneklerini benimsemişti. Guénon, Müslüman olduğu ve Arapçayı aksansız konuştuğu için, mütevazı bir yaşam sürerken fakr fikrinin canlı örneği olmasını bilmiştir. Bir süre Seyyid Hüseyin Camii’nin karşısındaki Dâr el-İslâm Oteli’nde kalır. Guénon, bir sabah bu camide Şâzelî tarikatının bir koluna mensup Şeyh Selâmî Radî ile tanışır. Bir süre bu zatın toplantılarına katılır. Bu zat 1940’ta vefat eder. Guénon bu arada “El-Ma’rife" dergisinde Arapça makaleler yayımlar. Bu makalelerden, “İslâm Uygarlığının Batıdaki Etkisi'’ ve “Kendini Tanı” adlı makaleler daha sonra Fransızcaya çevrilmiştir.”^【8】 

Dâr el-İslâm Oteli’nde bir süre kaldıktan sonra René Guénon, Tambaksiya Sokağı’nda Hacı Halil el-Hilvânî’nin evine yerleşti. Daha sonra el-Ezher Üniversitesi’nin karşısındaki Koronfiş Sokağı’na taşındı. Guénon, her sabah Seyyid Hüseyin Camii’ne gidiyor ve burada bir gün Şeyh Muhammed İbrahim ile tanıştı. Bu tanışıklık sonrasında ilişkilerini sürdüren Guénon, sık sık Şeyh Muhammed İbrahim’in evine misafir oldu. Temmuz 1934’te Guénon, Şeyh Muhammed İbrahim’in kızıyla evlendi ve kayınpederinin evine taşındı.

İkinci evliliğinin ardından René Guénon, yarım kalan işlerini tamamlamak ve eşyalarını almak amacıyla Paris’e dönmeyi planladıysa da bunu gerçekleştiremedi. Île Saint-Louis’deki dairesini bir arkadaşının yardımıyla boşalttı ve kitaplarını, belgelerini ve eşyalarını İskenderiye’ye gönderdi. Kayınpederinin evine sığmayan bu sandıklar nedeniyle Guénon, eşi, baldızı ve kayınpederiyle birlikte el-Ezher Sokağı’na taşındı. Aynı yıl eşiyle birlikte İskenderiye’ye bir gezi yaptı; bu, Guénon’un hayatının son yirmi yılında gerçekleştirdiği tek seyahat oldu.

René Guénon, Mayıs 1937’de kayınpederinin ölümünün ardından Kahire’nin dışında bulunan Dokki Mahallesi’ndeki Navel Sokağı’nda bahçeli beyaz bir eve taşındı. Bu eve “Villa Fatıma” adını verdi. Guénon burada bir odayı çalışma odası, diğerini ibadet için kullandı. Avrupa’daki dostlarıyla evin adresini paylaşmadı ve mektuplarını “poste-restante” [genel dağıtım] üzerinden aldı.

Guénon “Bu yıllarda kendisini birkaç defa ziyaret eden Necmeddin Bammat (ö. 1985), “Visites à René Guénon” başlıklı hâtıra yazısında, onun sofrada “ekmeği parçalarken, yemeğe tuz katarken bile hareketlerine bir ibadet kıymeti verdiğini” söyler. 1932-1939 yılları arasında okuyucularıyla yoğun mektuplaşma sebebiyle eser yazma imkânını bulamadı.”^【9】 

Son Yılları

Bu dönemde René Guénon romatizma rahatsızlığına yakalandı ve uzun süre hareketsiz kaldı. 1938’de sağlığı düzelmesine rağmen, Nisan 1939’da yeniden ağır bir şekilde hastalandı. Bu dönemde Mısır’da yaşayan ve Müslüman olmuş İngiliz Martin Lings (Şeyh Ebu Bekir) ile Frithjof Schuon (İsa Nureddin) kendisini ziyaret etti. Ardından, Lamartine’in torunu olan ve Müslümanlığı seçmiş Valentine de Saint Point (Ravheya Nureddin) de ziyaretine geldi.

1944 yılında René Guénon’un ilk kızı Hatice dünyaya geldi. 1945’te sağlığı yeniden bozuldu. Mayıs 1946’da eşi Fatıma ve kızı Hatice hac yolculuğuna çıktı. Guénon ise Mısır vatandaşlığı bulunmadığı için bu yolculuğa katılamadı.

Ocak 1947’de René Guénon’un ikinci kızı Leyla dünyaya geldi. Bu dönemde sağlığı giderek kötüleşti. Guénon, Mısır vatandaşlığına geçmek amacıyla çeşitli başvurularda bulundu. Bu talebi uzun süren girişimlerin ve üst düzey kişilerin müdahalelerinin ardından kabul edildi. Eylül 1949’da René Guénon’un üçüncü çocuğu ve ilk oğlu Ahmed doğdu.

Vefatı

1947’den itibaren bozulan sağlık durumu, 1950’nin son aylarında daha da ağırlaştı. Bu dönemde sağ bacağında derin yaralar çıktı. Yaralar geçici olarak iyileşse de kısa süre sonra yeniden kötüleşti, ağrıları arttı ve hareket kabiliyeti giderek azaldı. 15 Kasım 1886’da Fransa’nın Blois kentinde başlayan yaşamı, 7 Ocak 1951’de sona erdi.

René Guénon’un cenazesi 8 Ocak 1951’de öğle namazının ardından kaldırıldı. Vasiyeti doğrultusunda sade bir tören yapıldı. Cenaze namazı Seyyid Hüseyin Camii’nde kılındı ve Mukattam Tepesi yakınlarındaki Derrase Mezarlığı’ndaki aile kabristanına defnedildi.

Eserleri

René Guénon iki arkadaşı ile birlikte kurduğu La Gnose dergisinde ilk yazılarını yayımlamaya başlar.

“Guénon’un eserleri İngilizce, Arapça, İspanyolca, Portekizce ve Almanca gibi diğer Batı dillerine de tercüme edilmiştir. On yedi kitap, üç yüz elli kadar makale yazmıştır. Eserlerinde René Guénon ismini kullanmıştır. Arapça olarak kaleme aldığı makaleleri Abdulvâhid Yahyâ imzasıyla yayımlamıştır.”^【10】 

“René Guénon’un eserleri birçok Batı diline çevrilmiştir. Hatta Tibet’e kadar bile ulaşmıştır. Türkçede ise, 1979 sonbaharında ilk kez Diriliş dergisinde dört ay süreyle Guénon’un eserlerinden çevirilerimiz yayımlanmıştır.”^【11】 

René Guénon’un eserleri şunlardır:

1. Hint Öğretilerinin İncelenmesine Genel Giriş (Introduction générale à l'étude des doctrines hindoues), René Guénon’un 1921’de yayımlanan ilk kitabıdır. Eserin büyük bölümünde Guénon, gelenek kavramını çeşitli yönleriyle ele alıp aktarmaktadır.
2. Teosofizm: Bir Sözde-Dinin Tarihi (Le Théosophisme, histoire d'une pseudo-religion), René Guénon’un ilk kitabının ardından yayımlanmıştır. Eser, Guénon’un Revue de Philosophie dergisinde tarih, felsefe ve tasavvuf üzerine kaleme aldığı yazıların bir araya getirilmesiyle oluşmuştur.
3. Ruhçu Yanılgı (L'erreur spirite), René Guénon’un Teosofizm adlı eseriyle benzer kaygılara cevap vermektedir. Kitapta spiritizmin, tenasüh düşüncesi ve ölülerle iletişim uygulamalarını Doğu geleneklerine, özellikle de Hinduizm’e dayandırma eğilimi ele alınmaktadır. Eserde ayrıca spiritizm akımının maddi ve manevi yönleri incelenmiştir.
4. Doğu ve Batı (Orient et Occident), René Guénon’un Doğu ile Batı arasındaki farklılıkları ele aldığı eseridir. Kitapta Batı’nın düşünce yapısı ve yaklaşım biçimleri tartışılmış, Doğu ile Batı arasında bir yakınlaşmanın imkânı ve gerekliliği üzerinde durulmuştur. Eserin ilk bölümünde Batı’ya özgü varsayımlar ele alınmış, ilerleme, bilim ve hayat gibi kavramlara yönelik eleştiriler yapılmıştır. İkinci bölümde ise Doğu ve Batı arasındaki farklılıklar ve benzerlikler bağlamında karşılıklı yakınlaşma ihtimalleri incelenmiştir.
5. Vedantaya Göre İnsan ve Halleri (L'homme et son devenir selon la Vedanta), René Guénon’un 1925’te yayımlanan eseridir. İlk kez 1911’de La Gnose dergisinde bir makale şeklinde ortaya çıkan bu çalışma, Vedanta öğretisinin temel unsurlarını ele almaktadır. Eser, Doğu bilimcilerinin ve din tarihçilerinin yaklaşımından farklı olarak, geleneksel aktarım çerçevesinde ele alınmıştır.
6. Dante ve Orta Çağ’da Dinî Sembolizm (L'esotérisme de Dante), René Guénon’un Dante’nin eserlerindeki sembolizmi ele aldığı çalışmadır. Dante’nin özellikle İlâhî Komedya’sında gizli bir anlam bulunduğu düşüncesi 19. yüzyılın ortalarında Rossetti ve Aroux tarafından ortaya atılmıştı. Bu araştırmacılar Dante’yi sapkın bir mezhebin mensubu ve devrimci olarak nitelendirmişlerdi. Guénon, eserinde Dante’nin yapıtında gizli bir anlam bulunduğu görüşünü kabul etmekle birlikte, ezoterizmin mezhep sapkınlığıyla özdeşleştirilmesinin doğru olmadığını belirtmiştir. Ayrıca İlâhî Komedya’da ezoterik bir gerçekleşme sürecinin yer aldığını, Dante’nin geleneksel bilimler olarak nitelendirilen sayı ilmi, kozmik çevrimler teorisi ve kutsal astroloji gibi alanlara dair bilgiye sahip olduğunu ileri sürmüştür.
7. Doğu Metafiziği (La Métaphysique Orientale), René Guénon’un 12 Aralık 1925’te Fransa’da Sorbonne Üniversitesi’nde verdiği konferansın metnidir. Guénon’un yaşamı boyunca yaptığı tek konferans olan bu konuşma daha sonra yayımlanmış ve 22 sayfadan oluşmuştur. Eserde, Doğu metafiziği kavramı üzerinden, aslında belirli bir coğrafi veya kültürel geleneğe ait olmayan, evrensel nitelikte bir metafizik anlayışı ele alınmaktadır.
8. Âlemin Hükümdarı (Le Roi du Monde), René Guénon’un 1927’de yayımlanan eseridir. Kitapta İslam tasavvufundaki “kutb” kavramına karşılık gelebilecek konular ele alınmıştır. Bu eser, Guénon’un Doğu ile ilgilenen bazı çevrelerle arasının açılmasına da yol açmıştır.
9. Modern Dünyanın Bunalımı (La Crise du Monde Moderne), René Guénon’un 1927’de yayımladığı eseridir. Yazar bu kitapta Doğu ve Batı adlı eserinde ele aldığı sorunları daha ayrıntılı biçimde incelemiştir. Eserde modern dünyanın tarihsel süreç içindeki konumu kozmik devirler bağlamında değerlendirilmiş, çağın “Kali-Yuga” veya “Karanlık Çağ” olarak tanımlanan döneme karşılık geldiği belirtilmiştir. Guénon’a göre Batı dünyası Doğu’ya kıyasla daha hızlı bir yozlaşma süreci yaşamaktadır. Kitapta modern Batı’ya özgü çeşitli unsurlar ele alınmıştır: eylemin bilgiye üstün tutulması, 16. yüzyıldan itibaren bilimin dindışı bir nitelik kazanması, bireyciliğin toplumsal kargaşayla sonuçlanması ve materyalist Batı uygarlığının tüm insanlığı etkisi altına alması gibi konular tartışılmıştır. Eser, Guénon’un düşüncelerine geniş bir ilgi uyandırmış ve Marco Pallis ile Richard Nicholson tarafından The Crisis of the Modern World adıyla İngilizceye çevrilmiştir.
10. Maddî İktidar ve Ruhanî Otorite (Autorité spirituelle et pouvoir temporel), René Guénon’un 1929’da yayımlanan eseridir. Kitap, din ve siyaset arasındaki ilişkiyi ele almakta ve yazarın Doğu ve Batı ile Modern Dünyanın Bunalımı adlı eserlerinin tamamlayıcısı niteliğinde değerlendirilmektedir. Guénon’a göre Batı dünyasının yeniden kendi geleneğine yönelmesi, madde ile mana arasındaki ilişkilerin normal dengesinin yeniden kurulmasıyla mümkün olabilecektir.
11. Yatay ve Dikey Boyutların Sembolizmi (Le Symbolisme de la Croix), René Guénon’un Mısır’da bulunduğu ilk yıllarda kaleme aldığı eserlerinden biridir. Kitap 1931 yılında yayımlanmıştır.
12. Niceliğin Egemenliği ve Çağın Alametleri (Le Règne de la quantité et les signes des temps), René Guénon’un 1945 yılında yayımlanan eseridir. Kitapta, yazarın Modern Dünyanın Bunalımı adlı eserinde ortaya koyduğu görüşlerin gelişen olaylarla doğrulandığı ifade edilmiştir. Guénon, toplumsal ve kültürel alanlarda artan karışıklık ve düzensizliklere dikkat çekmiştir. Eserin ilk bölümleri şu başlıklardan oluşmaktadır: “Nitelik ve Nicelik”, “Niceliğin İşareti Madde”, “Ölçü ve Zuhur”, “Mekânın Niceliği”, “Niteliğin Mekânı”, “Zamanın Nitel Tespitleri” ve “Bireyleme İlkesi.” Kitabın devamında, mevcut çağın başlangıcından dönemin sonuna kadar olan beşerî ve kozmik değişimler ile “çağların sonu”na ilişkin konular ele alınmıştır. Çalışmada farklı geleneklerden aktarılan işaretler ve semboller de incelenmiştir.
13. İnisiyasyona Toplu Bakışlar (Aperçus sur l’initiation), René Guénon’un 1945’te, İkinci Dünya Savaşı sonrasında yayımlanan eseridir. Kitapta, kuramsal bilgi alanından manevî gerçekleşme alanına geçiş için gerekli şartlar ve araçlar ele alınmıştır. Eserde ayrıca inisiyasyonun önemi vurgulanmış ve inisiyatik yol ile mistik yol arasındaki fark üzerinde durulmuştur.
14. Sonsuz Küçük Hesabın İlkeleri (Les principes du calcul infinitésimal), René Guénon’un matematik ve metafizik alanlarını bir arada ele aldığı eseridir. Çalışmada modern matematikçilerin ve filozofların çoğunlukla dikkate almadığı bir konu olan infini ile indéfini arasındaki metafiziksel ayrım incelenmiştir. Ayrıca aynı alanda uygulanan geleneksel bilgi anlayışı ile dünyevî bilim arasındaki farklara da değinilmiştir.
15. İslâm Maneviyâtı ve Taoculuğa Toplu Bakış (Aperçus sur l’ésotérisme islamique et le Taoïsme), René Guénon’un daha önce yayımlanmış makalelerinin bir araya getirilmesiyle oluşmuş bir eserdir. Kitabın ilk bölümünde, yazarın Cahiers du Sud dergisinde yayımlanan İslam ezoterizmiyle ilgili makalesi yer almaktadır. Diğer bölümlerde tevhid ve fakr kavramları ele alınmış, ebced hesabı ile harfler ve sayılar ilmine dair geleneksel örnekler sunulmuştur. Son bölümde ise Taoizm ve Konfüçyüsçülük konularına değinilmiştir.
16. Büyük Üçlü (La Grande Triade), René Guénon’un Uzak Doğu geleneğinde yer alan “Büyük Üçlü” kavramından hareketle kaleme aldığı eseridir. Çalışmada geleneksel üçlü tiplerinin kuralları ele alınmıştır. Kitap 1989 yılında Türkçeye çevrilmiştir.
17. Geleneksel Formlar ve Kozmik Devirler (Formes Traditionnelles et Cycles Cosmiques), René Guénon’un çeşitli makalelerinin bir araya getirilmesiyle oluşturulmuş bir eserdir. Kitap 1997 yılında Türkçeye çevrilmiştir.
18. Kadim Bilimler ve Bazı Modern Yanılgılar (Mélanges), René Guénon’un ilk yazılarını yayımladığı La Gnose dergisindeki makalelerinin bir araya getirilmesiyle oluşturulmuş bir eserdir. Kitaptaki makaleler üç bölümde toplanmıştır: “Metafizik ve Kozmoloji,” “Bilimler ve Geleneksel Sanatlar” ve “Bazı Modern Yanılgılara Dair.”
19. Hinduizm Üzerine İncelemeler (Études sur l’Hindouisme), René Guénon’un 1921’de yayımlanan eseridir. Kitapta Guénon’un diğer çalışmalarında da sıkça kullandığı temel kavramlar yer almaktadır. Eserde geleneğin incelenmesine özel bir önem verilmiştir. Kitabın ilk bölümleri Türkçeye Doğu Düşüncesi adıyla çevrilmiştir.
20. Tebliğler (Comptes Rendus), René Guénon’un 1973 yılında yayımlanan eseridir. Kitap henüz Türkçeye çevrilmemiştir.
21. Varlığın Mertebeleri (Les États multiples de l’Être), René Guénon’un metafizik ağırlıklı eserlerinden biridir. Çalışma, esas itibarıyla İbn Arabî’nin “merâtibü’l-vücûd” anlayışından etkilenmiştir.
22. Aziz Bernard (Saint-Bernard), René Guénon’un 1929’da kaleme aldığı eseridir. Kitap, İsmail Taşpınar tarafından Türkçeye çevrilmiştir.
23. Kutsal Bilimin Temel Sembolleri (Symboles fondamentaux de la Science sacrée), René Guénon’un 1962 yılında yayımlanan eseridir. Kitap henüz Türkçeye çevrilmemiştir.
24. Hıristiyan Ezoterizmine Toplu Bakış (Aperçus sur l’ésotérisme chrétien), René Guénon’un 1954 yılında yayımlanan eseridir. Kitap, İsmail Taşpınar tarafından Türkçeye çevrilmiştir.
25. Masonluk Üzerine İncelemeler Cilt I-II (Études sur la Franc-maçonnerie et le compagnonnage), René Guénon’un 1964 ve 1965 yıllarında yayımlanan iki ciltlik eseridir. Kitaplar henüz Türkçeye çevrilmemiştir.
26. Agarta, Dünya Kralı, René Guénon’un Hint ve Yahudi ezoterizmine ait bazı unsurları Batı’nın ezoterik gelenekleriyle birlikte ele aldığı eseridir. Kitap, “İdareci Planlar” anlayışının uyarlanmış bir ifadesini sunmaktadır. Eser 1992 yılında Haluk Özden tarafından Türkçeye çevrilmiştir.
27. Manevi İlimlere Giriş (İnitiation et réalisation spirituelle), Lütfi Fevzi Topaçoğlu tarafından 1997 yılında Türkçeye çevrilmiştir.
28. Savaş Metafiziği ve Sembolik Silahlar: Mustafa Tahralı, İsmail Taşpınar ve Atilla Ataman tarafından 2000 yılında Türkçeye çevrilmiştir.