Köken

Arapça “karıştırmak, aldatmak” anlamına gelen şevb kökünden gelen şāˀiba(t) (شائبة) sözcüğü Türkçeye "şaibe" olarak geçmiştir. Etimolojik olarak “karıştırdı, bozdu” anlamına şāba (شاب) fiilinden fāˁila(t) vezninde türetilmiş olup etken fiil sıfatı dişil formdadır.

Kullanım Alanları

• Edebiyat ve Şiir: Şaibe, özellikle klasik şiirde, ahlaki saflığın ya da ruhsal arınmanın önündeki kirli unsurları tanımlamak için kullanılır.
• Hukuk ve Ahlak: Bir kişi ya da olay hakkında kuşku, şaibe altında kalmak gibi ifadelere yansır; bir işlemin adilliği ya da meşruluğu sorgulandığında bu terim kullanılır.
• Gündelik Dil ve Basın: Karakter tartışmalarında, seçimlerde ya da ihale gibi süreçlerde tarafsızlık ve şeffaflık eksikliği dile getirilirken yer bulur.
• Bilimsel/Teolojik Metinler: Saf bilgi ya da inanç üzerinde oluşabilecek kuşku ya da bozulma durumlarını tarif eder.

Örnek Cümleler

• Seçim sonuçlarına şaibe karıştığı iddiaları kamuoyunda geniş yankı uyandırdı.
• İhalede şaibe bulunduğu yönündeki haberler, kurumun güvenilirliğine zarar vermeye devam etmekteydi.