Köken

Arapça kökenli “kafiyeli düzyazı” anlamına gelen sacˁ (سجع ) sözcüğünden günümüz Türkçesine geçmiştir. Bu sözcük, Arapça sacaˁa سجع “aralıksız uzun süre öttü veya konuştu” fiilinin faˁl vezninde masdarıdır. Ayrıca bu fiil İbranice šagˁa(שׁגע) “delirdi, sayıkladı” fiili ile ve Akatça šegû “kudurma, çıldırma” sözcüğü ile eş kökenlidir.

Kullanım Alanları

• Edebiyat: Klasik edebiyatta, özellikle hitabet ve sanatlı nesir türlerinde estetik kaygılarla kullanılır. Modern kullanımda ise etkileyici anlatım veya retorik gücü artırmak için yer yer tercih edilir.