Köken
Kelime, Arapça سفير (sefīr) kökünden alıntıdır. Arapçada “elçi, arabulucu, bir aşiretin diğerine gönderdiği haberci” anlamına gelir. Bu sözcük, Arapça سفر (safar) “uzun yol yürüme, yolculuk” fiilinin sıfatı olup, yolculukla bağlantılı görevleri ifade eder.
Daha fazla bilgi için bkz. Sefer maddesi.
Kullanım Alanları
Tarihî bağlamda, Osmanlı ve İslam devletlerinde başka hükümdarlara gönderilen diplomatik temsilciler için kullanılmıştır.
Edebiyat metinlerinde devletlerarası ilişkileri ve protokolü tanımlamak amacıyla geçer.
Günümüzde “büyükelçi” anlamında kullanılan sefir kelimesi, resmî dilde yerini modern terimlere bırakmıştır.
