St. Marks Deniz Feneri, bir buçuk asırdan uzun süredir navigasyon ışığı olarak hizmet veren, askeri ve ticari gemilere St. Marks Nehri'nin girişine kadar rehberlik eden Ulusal Tarihi Dönüm Noktası (National Historic Landmark) statüsünde bir yapıdır. Florida'nın St. Marks Milli Yaban Hayatı Sığınağı (St. Marks National Wildlife Refuge) içinde yer alan bu yapı, bölgenin denizcilik tarihini ve doğal koruma mirasını temsil etmektedir.

Tarihçe

St. Marks'ın tarihçesi, 1820'lerde Florida'nın bir giriş limanı olmasıyla başlar.^【1】 O dönemde St. Marks, Orta Florida'nın verimli ekim bölgeleri ve Güney Georgia'daki bazı ilçeler için bir liman görevi görmekteydi. Çiftçiler ürünlerini, o zamanın bölgesel başkenti Tallahassee'yi St. Marks kasabasına bağlayan bir yol üzerinden vagonlarla limana taşırlardı. Ancak Apalachee Körfezi ve St. Marks Nehri'nde navigasyon zorlukları vardı; sığ yerler nedeniyle gemiler sıklıkla karaya oturuyor veya çamurlu sularda mahsur kalıyordu.

Bu sorunlar, 1828'de Florida Bölge Valisi William P. DuVal'ın bir deniz fenerine duyulan ihtiyacı vurgulayan bir mektup yazmasına neden oldu. Temsilciler Meclisi, 23 Mayıs 1828'de fenerin inşasına izin veren bir yasa çıkararak 6.000 dolar ödenek ayırdı. Ancak, seçilen inşaat yeri ve yapılan araştırmalar bu miktarın yetersiz olduğunu gösterince ödenek 14.000 dolara çıkarıldı. Winslow Lewis ile 11.765 dolarlık bir kule inşaatı sözleşmesi imzalandı ve ilk ürün Mart 1830'da hizmete girdi.^【2】 Ancak, ilk kule tuğla ve taştan inşa edildiği için hükümet, sözleşmede belirtilen "tuğla veya taş" şartına uyulmadığını belirterek, yeniden inşa emri verdi. Calvin Knowlton bu yeniden inşa sürecini denetledi ve kule 1831'de sözleşmeye uygun olarak tamamlandı. Samuel Crosby, St. Marks Deniz Fenerine atanan ilk fener bekçisiydi ve 1831'de kuledeki balina yağı lambalarını yaktı.

^{St. Marks Deniz Feneri (Bumble Bee Productions)}

St. Marks Deniz Feneri'ndeki ilk bekçi olan Samuel Crosby, 1835 yılında İkinci Seminole Kızılderili Savaşı patlak verdiğinde hâlâ görev başındaydı. Savaşın başlamasıyla birlikte, Kızılderili saldırılarının Cape Florida ve Mosquito Inlet deniz fenerlerini hedef aldığı haberlerini aldı. Bu durum üzerine Crosby, ailesinin güvenliği için endişe ederek yetkililere yazılı başvuruda bulundu. İlk talebinde, hem feneri hem de ailesini muhtemel saldırılardan korumak amacıyla fenerin yakınına küçük bir askeri birliğin yerleştirilmesini istedi. Ancak bu başvuru reddedildi. Durumun ciddiyetini koruması üzerine Crosby, acil bir tahliye durumunda ailesini uzaklaştırmak için kullanabileceği küçük bir tekne sağlanması talebiyle yetkililere bir kez daha mektup yazdı. Bu ikinci talebi de olumsuz karşılandı. Seminole Kızılderilileri St. Marks Deniz Feneri'ne saldırmayı tercih etmedi ve Crosby, bu olayların ardından dört yıl daha baş bekçi olarak hizmetine devam etti.

Yeniden İnşa ve Doğal Tehditler

1842 yılına gelindiğinde, deniz feneri yapısı erozyon nedeniyle bir tehdit altına girdi. Bu tehlike karşısında, fenerin inşasında da görev almış olan Winslow Lewis bir kez daha işe çağrıldı ve kuleyi daha emniyetli bir konuma taşıması için kendisine bir sözleşme verildi. Lewis'in yüklenicileri, işe feneri ve aydınlatma aparatını sökerek başladı, ardından 1831 yılında inşa edilen orijinal tuğla kuleyi tamamen yıktılar. Yeni kule için, sudan daha içeride ve güvenli bir yer seçildi. Yeni kule inşa edildikten sonra, daha önce sökülen orijinal fener ve aydınlatma aparatı tekrar yerine takıldı. Yeniden inşa edilen bu yapı, 1840'lı ve 1850'li yıllarda meydana gelen kasırgalara karşı dayanıklılık gösterdi. Bu olaylar arasında özellikle Eylül 1843 kasırgası, Port Leon kasabasının neredeyse tamamını yok etmiş ve St. Marks kasabasına da büyük çaplı zararlar vermişti.^【3】 

^{St. Marks Deniz Feneri (Flickr)}

İç Savaş Dönemi ve Yükseltme

1860'lı yıllarda deniz feneri için yeni bir tehlike ortaya çıktı: Amerikan İç Savaşı. 1865 yılında, bölgeyi Birlik güçlerinin muhtemel saldırılarına karşı korumak amacıyla Konfederasyon birlikleri deniz fenerinin yakınına yerleştirildi.^【4】  Bundan önce, kuledeki aydınlatma mekanizması, Apalachee Körfezi'nde devriye gezen Birlik ablukasındaki gemilere ışıkla yardım etmesini engellemek için önceden sökülmüştü. Aynı yılın Mart ayında, on altı gemiden oluşan bir Federal filo kıyı açıklarında belirdi ve karaya çıkarma kuvvetlerini hazırlamak üzere deniz fenerinin çevresini bombalamaya başladı.

Savaşın sona ermesinin ardından, kule 1866 yılının sonbahar ve kış aylarında onarımdan geçirildi. O döneme ait Yıllık Rapor, fener için dördüncü dereceden bir mercek tedarik edildiğini belirtmektedir. Yeni dördüncü dereceden Fresnel merceği, ilk kez 8 Ocak 1867 tarihinde Bekçi David Kennedy tarafından yakıldı. Bu mercek, korunması amacıyla ilerleyen yıllarda, 2014 yılının Kasım ayında kule içerisinden çıkarılmıştır. Kule, 1883 yılında on fit daha uzatılarak odak düzlemi yükseltilmiştir. Bu son tadilatla birlikte, kule deniz seviyesinden 82 fit (yaklaşık 25 metre) yükseklikteki mevcut odak düzlemine ulaştırılmıştır.^【5】 

Gresham Ailesi ve Milli Sığınak

Charles Fine, 1892'den 1904'e kadar fener bekçisi olarak görev yapmış ve ardından eşi Sarah Fine görevi devralmıştır. Fine'ların kızlarından biri olan Lela, fenerde doğup büyümüş ve daha sonra fener bekçisi olan John Y. Gresham ile evlenmiştir. Gresham, St. Marks Feneri'nde diğer tüm bekçilerden daha uzun süre hizmet vermiştir. Gresham ailesinin çocukları, fenerde diğer yerleşim yerlerinden nispeten izole bir şekilde büyümüşler ve örgün eğitimlerini sağlamak için aileyle birlikte yaşayan özel bir okul öğretmeninden ders almışlardır. Bu öğretmenlerden Mississippi'li E.W. Roberts, Gresham'ın kızlarından birine âşık olmuş ve yirmi üç yaşına geldiğinde onunla evlenmiştir. Bir diğer kızları olan Eula ise fenerin yakınındaki sularda sık sık bulunan St. Marks'lı bir balıkçı olan Jesse Bishop ile ilgilenmiştir. Babasının bu ilişkiyi onaylamayacağını düşünen Eula, balıkçıyla gizlice buluşmuş ve nihayetinde onunla kaçmıştır. Ancak Gresham'ın tahmin ettiği gibi, evlilikleri boşanmayla sonlanmıştır.

Gresham'ın hizmet süresi boyunca, deniz fenerinin çevresindeki alan, daha sonra St. Marks Ulusal Yaban Hayatı Koruma Alanı olarak bilinecek olan St. Marks Göçmen Kuş Koruma Alanı'na dahil edilmiştir. Koruma alanı, göçmen kuşların kışlama alanı olarak hizmet veren 86.000 dönümden fazla araziyi kapsamaktadır. ABD Sahil Güvenlik'in 1939'da ülkedeki deniz fenerlerinin sorumluluğunu üstlenmesine rağmen, Gresham ailesi fenerde hizmet vermeye devam etmiş ve 1949'da emekli olmuştur.^【6】  Bekçi Gresham'ın oğlu Anton da ABD Sahil Güvenlik üyesi olarak babasının ardından iki yıl boyunca Sorumlu Subay olarak görev yapmıştır.

St. Marks Feneri Bekçileri

• 18 Ocak 1830-1839'dan önce: Samuel Crosby, Işığın ilk Bekçisi
• Mart 1839: Benjamin Metcalf, Bekçi
• 29 Temmuz 1840-1843: John P. Hungerford, Bekçi
• 4 Mart 1844-Nisan 1850: Needham Dudley, Bekçi
• 27 Nisan 1850 - 1853'ten sonra: Bayan Ann Dudley, Bekçi
• 28 Ağustos 1854-20 Eylül 1859: John J. Allen, Bekçi
• 20 Eylül 1859-27 Ekim 1859: RH Alexander, Bekçi
• 27 Ekim 1859-20 Ağustos 1860: William Blythe, Bekçi
• 28 Ağustos 1860-10 Ocak 1861 ve 18 Nis 1867-10 Ara 1879: David M. Kennedy, Bekçi
• 7 Eylül 1867-12 Mayıs 1875: James M. Kennedy, Yardımcı Bekçi
• Ekim 1872-Ekim 1876: RR Fletcher, Yardımcı Kaleci
• 12 Mayıs 1875-1888: Samuel Forbes, Yardımcı Kaleci
• 29 Ocak 1880-12 Mayıs 1880: Mark Richardson, Bekçi
• 22 Haziran 1880-23 Temmuz 1881: James H. Breen, Bekçi
• 26 Kasım 1880-1 Ekim 1882: Isaac Dent, Yardımcı Bakıcı
• 1 Şubat 1881-1 Mayıs 1892: George H. Gibson, Bekçi
• 14 Nis 1892-26 Ağu 1904: Charles Fine, Kaleci
• 14 Eylül 1904-1916: Sarah J. Fine, Bekçi
• 1 Mart 1916: Jesse H. Bishop, Bekçi
• 1 Nisan 1916-Nisan. 1918: UM Gunn, Kaleci
• 1 Mayıs 1918-1949: JY Gresham, Kaleci^【7】 

Otomasyon ve Güncel Durum

Deniz Feneri, 1960 yılında otomatikleştirildi ve Apalachee Körfezi'ndeki gemiler için aktif bir navigasyon yardımcısı olmaya devam etti. Orijinal Fresnel merceği kulede korunmasına rağmen, 2001 yılında gerçekleştirilen yenileme sırasında devre dışı bırakıldı ve fener odasının dışına güneş enerjisiyle çalışan modern bir işaret fişeği yerleştirildi.

Kongre, 2006 yılında fenerin Sahil Güvenlik'ten devredilmesini öngören bir yasa çıkarmış, ancak devir işlemi kurşun kirliliği temizlenene kadar ertelenmiştir. Son olarak, Ekim 2013'te St. Marks Feneri'nin mülkiyeti resmi olarak ABD Sahil Güvenlik'ten ABD Balık ve Yaban Hayatı Servisi'ne (St. Marks NWR) devredilmiştir. Orijinal Fresnel merceği, 2014 yılındaki yenileme çalışmaları sırasında kulenin içerisinden çıkarılarak korunmak amacıyla Ponce Inlet Deniz Feneri'ne nakledilmiştir ve şu anda sığınak Ziyaretçi Merkezi'nde sergilenmektedir.^【8】 

Sahil Güvenlik'in 2016'da kendi işaret fişeğini de kaldırmasıyla, St. Marks Deniz Feneri, İç Savaş'tan bu yana ilk kez tamamen kararmıştır. Kasım 2017 ile Nisan 2018 tarihleri arasında, bekçi evi ve deniz feneri kulesinde bir yenileme çalışması yapılmıştır. 2019 yılında, kuleye dördüncü dereceden bir Fresnel merceği replikası takılmış ve bu mercek, günümüzde Özel Seyir Yardımcısı olarak mevsimsel bazda aydınlatılmaktadır.