Köken

“Şuh” kelimesi, Türkçeye Farsça “şūχ” (شوخ) sözcüğünden geçmiştir. Farsçada “kir, küstah, yaramaz, şakacı” gibi anlamlar taşıyan bu sözcük, Türkçede özellikle neşeli, canlı ve cilveli kadınları betimleyen estetik ve duygusal bir sıfat olarak gelişmiştir.

Kullanım Alanları

•  Edebi Metinler: Klasik şiirde ve edebî metinlerde, genellikle kadın güzelliği ve edasıyla ilişkilendirilir. “Şuh kadın”, “şuh eda” gibi ifadelerde zarafetle birlikte çekiciliği ifade eder.
• Günlük Dil: Serbest ve dikkat çekici tavırları tanımlamak için kullanılır.
• Sahne ve Sanat Eleştirisi: Tiyatro, dans ve performans yorumlarında bir karakterin kıvrak, estetik ve mizahi yönünü nitelemek amacıyla kullanılır.