Sürekli Entegrasyon (Continuous Integration - CI), yazılım geliştirme süreçlerinin modern düzende temel taşlarından biri haline gelmiştir. Bu yaklaşım, yazılımcıların sık sık ve düzenli olarak kodlarını merkezi bir depoya (repository) yüklemeleri ve bu yüklemelerle birlikte otomatik olarak test, derleme ve analiz süreçlerinin çalışması prensibine dayanır. İlk olarak "entegrasyon cehennemini" önlemek için tasarlanan bu model, yazılım geliştirme süreçlerinin şeffaf, sistematik ve hataya daha kapalı bir yapıya kavuşmasını sağlamıştır.

CI, geliştiricilerin gün içerisinde birden fazla kez kod değişikliğini ana kod tabanına entegre ettikleri bir uygulamaya dayanır. Her entegrasyon, otomatik derleme (build) ve test süreci ile doğrulanır. Bu sayede hatalar erken safhada tespit edilerek kod kalitesi sürekli olarak korunur. CI sistemi şu temel unsurları kapsar:

• Sürüm kontrol sistemleri (Git, SVN)
• Otomatik yapılandırma sistemleri (Jenkins, GitHub Actions, CircleCI)
• Otomatik test kütüphaneleri (JUnit, Selenium, Cypress vb.)

CI, CD ve CD: Ayrım ve Bağlantı

Sürekli Entegrasyon (CI), Sürekli Teslimat (CD - Continuous Delivery) ve Sürekli Dağıtım (CD - Continuous Deployment), yazılım geliştirme süreçlerinde otomasyonun, geri bildirimin ve kalite güvencesinin temel taşlarını oluşturan üç kavramdır. Bu üçlü, bir yazılım ürününün fikir aşamasından son kullanıcıya ulaşana kadar olan yolculuğunda merkezi bir rol oynar. Her biri kendi başına ayrı bir işlevi ifade ederken, birlikte bir bütün olarak çalışarak yazılım geliştirme yaşam döngüsünü hızlandırır, güvenilirliğini artırır ve hata oranlarını düşürür.

Sürekli Entegrasyon (CI - Continuous Integration)

CI, yazılım geliştiricilerin kodlarını merkezi bir versiyon kontrol sistemine sık ve düzenli aralıklarla entegre etmesini öngören bir yazılım geliştirme pratiğidir. Genellikle günlük olarak birden fazla kez kod entegrasyonu yapılır. Her entegrasyon, otomatik bir derleme süreci ve otomatik testler aracılığıyla doğrulanır.

Temel Amaçlar:

• Erken aşamada hataların tespit edilmesi
• Kod bütünlüğünün korunması
• Takım içi entegrasyon problemlerinin en aza indirilmesi
• Otomatik geri bildirimle yazılım kalitesinin sürekliliğinin sağlanması

Süreç Bileşenleri:

• Versiyon kontrol sistemine yapılan her “commit” sonrası otomatik tetiklenen build süreci
• Birim testleri, kod kalitesi analizleri, güvenlik taramaları gibi otomatik testler
• Başarısız build'lerin anında raporlanması ve hızlı müdahale

Sürekli Teslimat (CD - Continuous Delivery)

Sürekli Teslimat, CI süreci ile entegre çalışarak, yazılımın her değişikliğinin manuel onay gerektiren bir aşamaya kadar (genellikle staging ya da pre-production) otomatik olarak test edilip dağıtıma hazır hale getirilmesini sağlar. Bu aşamaya ulaşan bir sürüm, istenildiği anda üretim ortamına aktarılabilecek niteliktedir.

Farkı:

CD, CI sürecinin bir uzantısıdır. CI süreci derleme ve test etme ile sınırlıyken, CD bu süreçten sonra devreye girerek entegrasyonu yapılan kodun teslimata hazır hale getirilmesini kapsar.

Temel Kazanımları:

• Kullanıma hazır bir yazılımın her zaman el altında olması
• Yayın öncesi kullanıcı kabul testleri ve entegrasyon testlerinin otomasyonu
• Yazılım teslimatındaki belirsizliklerin ve gecikmelerin azaltılması

Tipik Süreç Akışı:

1. Geliştirici kodunu CI üzerinden entegre eder
2. Otomatik derleme ve testler tamamlanır
3. Yazılım staging ortamına aktarılır
4. Manuel veya zamanlamaya bağlı olarak üretim ortamına geçiş yapılır

Sürekli Dağıtım (CD - Continuous Deployment)

Sürekli Dağıtım, Sürekli Teslimat’tan bir adım daha ileri giderek, teslimata hazır hale gelen yazılımın manuel onaya gerek olmaksızın doğrudan üretim ortamına otomatik olarak aktarılmasını sağlar.

Farkı:

Buradaki temel ayrım otomasyondadır. Sürekli Teslimat, üretim dağıtımı öncesinde manuel bir onay süreci içerebilirken, Sürekli Dağıtım tüm süreci uçtan uca otomatikleştirir.

Avantajları:

• Daha hızlı yazılım teslimi
• Daha kısa geri bildirim döngüleri
• Kullanıcıya anında erişim sağlanan yeni özellikler
• Sürüm yönetiminde yüksek frekanslı dağıtımlar (günde onlarca üretim yayını yapılabilir)

Risk ve Gereksinimler:

• Yüksek test kapsamı ve güvenilir otomatik test altyapısı
• Gelişmiş izleme ve geri alma (rollback) sistemleri
• DevOps kültürünün takıma entegre edilmesi

CI, CD ve CD Arasındaki Farkların Özeti

CI Süreç Aşamaları

Sürekli Entegrasyon (CI) süreci; yazılım geliştiricilerin kod değişikliklerini sıklıkla merkezi bir depo ile birleştirdiği, ardından bu değişikliklerin otomatik olarak test edildiği ve değerlendirme süreçlerinden geçirildiği bir yazılım geliştirme pratiğidir. CI, genellikle yazılım yaşam döngüsünde "erken hata tespiti" ve "hızlı geri bildirim" sağlamak amacıyla yapılandırılmıştır.

Bu süreç, bir CI Pipeline (Sürekli Entegrasyon Hattı) adı verilen bir dizi otomatik adımdan oluşur. Aşağıda CI süreç aşamaları adım adım açıklanmaktadır:

1.Adım: Versiyon Kontrol Sistemi Kullanımı (Source Control Integration)

Tüm CI süreçlerinin temelinde bir versiyon kontrol sistemi (VCS) kullanımı yer alır. Geliştiriciler kodlarını Git, Mercurial veya Subversion gibi sistemler aracılığıyla merkezi bir depoya düzenli olarak “commit” eder. Bu sistem, tüm kod değişikliklerini izler ve geçmişte yapılan değişikliklerin takibini mümkün kılar. Temel amaç kodun merkezi bir noktada güncel ve erişilebilir olmasıdır.

2.Adım: Kod Entegrasyonu ve Tetikleme (Trigger Mechanism)

Geliştirici bir kod parçasını (örneğin yeni bir özellik, hata düzeltmesi) depoya “push” ettiğinde, bu olay CI sürecini tetikler. Tetikleme mekanizması CI sunucusunda tanımlanmış kurallara göre çalışır. Genellikle her commit sonrası otomatik tetikleme, pull request oluşturulduğunda ve belirli zaman dilimlerinde (örneğin her gece 02:00) gibi yapılandırılır: Bu tetikleme süreci, pipeline’ın bir sonraki aşamasını başlatır.

3.Adım: Kod Derleme ve Paketleme (Build Process)

Kod değişiklikleri entegre edildikten sonra, CI süreci bu kodun derlenip çalışabilir bir yazılım hâline getirilip getirilemeyeceğini doğrulamak için otomatik olarak build (derleme) işlemi başlatır. Bu aşamada şunlar gerçekleşir:

• Kaynak kod derlenir (Java, C#, vb.)
• Bağımlılıklar (dependencies) yüklenir
• Derleme hataları kontrol edilir
• Paketleme işlemi yapılır (örneğin JAR, WAR, Docker image oluşturulması)

Bu süreç, yazılımın teknik olarak bütünlüğünü sağlar.

4.Adım: Statik Kod Analizi (Code Quality Checks)

Kod derlendikten sonra statik analiz araçları yardımıyla kodun kalite değerlendirmesi yapılır. Bu aşama, yazılımsal hataların ve kodlama standartlarına aykırılıkların tespit edilmesine yöneliktir.

• Kullanılan araçlar: SonarQube, ESLint, PMD, Checkstyle
• Tespit edilen problemler:
• Güvenlik açıkları
• Kod kokuları (code smells)
• Karmaşıklık düzeyi
• Uygulama güvenlik açıkları (örneğin OWASP)

Bu adım sayesinde, kalitesiz ya da potansiyel sorun içeren kodlar daha üretime ulaşmadan engellenmiş olur.

5.Adım: Otomatik Testlerin Çalıştırılması (Automated Testing)

Bu aşamada CI sistemi, kodun doğruluğunu ve sağlamlığını test etmek amacıyla test süitlerini çalıştırır. Bu testler şu türlerde olabilir:

• Birim testleri (Unit tests): Kodun en küçük parçalarının (fonksiyon, metod) test edilmesi
• Entegrasyon testleri: Farklı bileşenlerin birlikte uyumlu çalışıp çalışmadığının kontrolü
• Fonksiyonel testler: Uygulamanın işlevlerinin doğru şekilde çalışıp çalışmadığının testi
• Güvenlik testleri ve statik analizler

Bu testlerin sonucunda hata tespit edilirse, CI pipeline başarısız olur ve geri bildirim sağlanır.

6.Adım: Artefakt Oluşturma ve Dağıtım (Artifact Management)

Başarılı bir build ve test süreci sonucunda, yazılım çalıştırılabilir hâle gelir. Bu noktada sistem bir yazılım artefaktı (örneğin bir .exe, .jar, Docker imajı vb.) üretir ve bu artefakt bir depoda saklanır.

• Artefakt yönetim araçları: Nexus, Artifactory, Docker Hub
• Bu aşama sonrası test veya staging ortamlarına dağıtım yapılabilir

7.Adım: Geri Bildirim ve Bildirim (Feedback and Reporting)

CI sistemleri, her entegrasyon sürecinin sonucunu geliştiricilere anında bildirir:

• Başarılı derlemeler
• Test başarısızlıkları
• Kod kalite sorunları
• Güvenlik açıkları

Bildirim kanalları arasında e-posta, Slack, Jira, GitHub yorumları veya CI arayüzü yer alabilir.

8.Adım: Hata Yönetimi ve Anında Müdahale

Eğer herhangi bir aşamada CI pipeline başarısız olursa, geliştiriciler hızlı aksiyon almak zorundadır. Başarısız build’ler, kırık testler ya da kod kalitesi sorunları mümkün olan en kısa sürede giderilmeli ve pipeline tekrar çalışır hâle getirilmelidir.

Bu yaklaşım:

• Teknik borcun birikmesini önler
• Yazılım kalitesini korur
• Entegrasyon sorunlarının büyümeden çözülmesini sağlar

CI Araçları ve Teknolojileri

Sürekli Entegrasyon (CI) süreçleri, sadece bir yazılım geliştirme metodolojisi değil; aynı zamanda bu süreci yöneten, otomatikleştiren ve izlenebilir kılan yazılım araçları ve teknolojileri bütünüdür. CI araçları, yazılım geliştirme döngüsünün çeşitli aşamalarında — kod entegrasyonu, yapılandırma, test, kalite kontrol ve artefakt yönetimi gibi — temel işlevler üstlenir.

CI Sunucuları (CI Servers / CI Engines)

CI sürecinin omurgasını oluşturan araçlar CI sunucularıdır. Bu sunucular, geliştiricilerin kaynak kodunda yaptığı her değişikliği izleyerek, otomatik derleme, test ve bildirim süreçlerini tetikler.

• Jenkins
• Açık kaynaklı, Java tabanlı bir CI sunucusudur.
• Eklenti tabanlı mimarisi sayesinde yüzlerce entegrasyon (Docker, GitHub, SonarQube, Slack vb.) destekler.
• Jenkinsfile üzerinden "Pipeline-as-Code" yaklaşımını destekler.
• Çok geniş bir topluluğa ve sürekli güncellenen eklenti havuzuna sahiptir.

• GitHub Actions
• GitHub platformuna entegre çalışan bir CI/CD aracıdır.
• YAML dosyalarıyla tanımlanan iş akışları üzerinden otomatikleştirilmiş işlemler yapılır.
• Pull request tetiklemeleri, test ve dağıtım senaryoları için uygundur.
• Küçük ve orta ölçekli projelerde hızlı kurulumu ve düşük maliyetiyle tercih edilir.

• GitLab CI/CD
• GitLab platformuna entegre, CI/CD özelliklerini tek pakette sunar.
• .gitlab-ci.yml yapılandırma dosyası ile pipeline tanımı yapılır.
• Yerel, Docker, Kubernetes ve uzak sunucularla çalışma yeteneğine sahiptir.

• CircleCI
• Bulut tabanlı ya da yerel çalışabilen yüksek performanslı bir CI sistemidir.
• Docker ile uyumluluğu güçlüdür; mikroservis mimarileri için uygundur.
• Gelişmiş önbellekleme (caching) ve paralel test desteği sunar.

• TeamCity
• JetBrains tarafından geliştirilmiştir.
• Kullanıcı dostu arayüz, güçlü test geçmişi ve hata raporlama araçları içerir.
• Enterprise düzeyde konfigürasyon seçenekleri sunar.

• Travis CI
• GitHub projeleriyle entegre çalışan popüler bir CI aracıdır.
• Açık kaynak projelere ücretsizdir.
• Basit YAML dosyası ile hızlı yapılandırma sunar.

Kod Kalite ve Analiz Araçları (Code Quality & Static Analysis Tools)

Bu araçlar, CI sürecinde yazılımın kalite kontrolünü sağlar. Kodun güvenliği, okunabilirliği ve sürdürülebilirliği bu araçlar aracılığıyla ölçülür.

• SonarQube: Kod kokuları (code smells), güvenlik açıkları ve test kapsamı gibi metrikleri sunar. Jenkins ile sık kullanılır.
• ESLint / TSLint: JavaScript ve TypeScript projelerinde statik analiz sunar.
• Checkstyle, PMD: Java projelerinde kodlama standartlarını denetler.
• Snyk / WhiteSource: Bağımlılık analizleri ve güvenlik açıklarının tespiti için kullanılır.

Test Otomasyon Teknolojileri (Test Automation Frameworks)

CI süreçlerinde otomatik testlerin entegre edilmesi zorunludur. Bu testler, yeni gelen kodların mevcut yapıyı bozup bozmadığını anında tespit eder.

• JUnit, NUnit, xUnit: Java, .NET ve diğer diller için birim test çerçeveleri.
• Selenium: Web tabanlı kullanıcı arayüz testleri için kullanılır.
• Cypress: Modern JavaScript tabanlı UI testleri için.
• TestNG: Java tabanlı ileri düzey test senaryoları.
• Postman / Newman: API testleri için otomatikleştirilebilir senaryolar.

Build ve Paketleme Araçları (Build & Packaging Tools)

Bu araçlar, kaynak kodun derlenmesini ve dağıtıma hazır birimler (artefakt) hâline getirilmesini sağlar.

• Maven / Gradle: Java projelerinde yapılandırma ve paketleme.
• Webpack / Parcel: JavaScript uygulamaları için modül paketleyici.
• Make / CMake / Ant: C/C++ ve diğer diller için yapı betikleri.
• Docker: Uygulamaların kapsayıcılarda izole şekilde paketlenmesini sağlar.

Artefakt Yönetim Sistemleri (Artifact Repositories)

Oluşturulan yazılım ürünlerinin (örneğin: JAR, WAR, Docker imajları) sürümlü şekilde saklandığı ve dağıtıldığı sistemlerdir.

• JFrog Artifactory
• Nexus Repository
• Docker Hub
• GitHub Packages

Bu araçlar, CI/CD hattının “Dağıtıma hazır kod” aşamasında kullanılır.

Bildirim ve İzleme Sistemleri (Notification & Monitoring Tools)

CI süreçlerinin başarısı, hızlı geri bildirim mekanizmalarına bağlıdır. Bildirimler sayesinde geliştiriciler hata veya başarı durumlarını anlık olarak öğrenir.

• Slack, Microsoft Teams, Discord botları: Pipeline sonuç bildirimleri için.
• Email sunucuları: Kritik hata veya build başarısızlıklarında.
• Grafana, Kibana, Prometheus: CI süreci loglarının ve metriklerinin izlenmesi.

Altyapı Otomasyonu ve Entegrasyonlar

CI süreçlerinin sürekli, tekrar edilebilir ve ölçeklenebilir olması için altyapı otomasyonu araçları devreye girer:

• Terraform, Ansible, Puppet: Sunucu ve ortam yapılandırmalarını yönetir.
• Docker, Kubernetes: CI süreçlerinde test/staging ortamlarının yaratılmasını sağlar.
• Cloud servisleri: AWS CodeBuild, Azure DevOps, Google Cloud Build gibi araçlar CI’yi bulut tabanlı hale getirir.

Test Otomasyonu ve CI

Test otomasyonu, sürekli entegrasyon (CI) uygulamasının ayrılmaz bir bileşeni olup, yazılım geliştirme sürecinde değişikliklerin kalite kontrolünden otomatik olarak geçmesini sağlar. Manuel testlerin sınırlılıklarını aşarak daha hızlı, tekrarlanabilir ve güvenilir test senaryoları sunan test otomasyonu, CI süreçlerinin verimliliğini artırır, riskleri azaltır ve geliştirme sürecini hızlandırır.

Sürekli Entegrasyonda Test Otomasyonunun Rolü

CI, yazılım geliştiricilerin kodlarını sık sık (genellikle günde birkaç kez) merkezi bir kod havuzuna entegre etmesini amaçlar. Her entegrasyon sonrası otomatik bir yapı (build) ve test süreci çalıştırılır. Burada devreye giren test otomasyonu, yeni entegre edilen kodun mevcut yapıyı bozup bozmadığını anında tespit eder.

Bu sürecin başlıca avantajları şunlardır:

• Erken hata tespiti: Hatalar kod entegre edilir edilmez fark edilir.
• Hızlı geri bildirim: Geliştiriciye anında bildirim gönderilir.
• Entegre kalitenin korunması: Kod tabanı sürekli test edilerek sürdürülebilirlik sağlanır.
• Yayına hazır yapı: Otomatik testten geçmiş kodun her an dağıtıma uygun olması sağlanır.

Otomatik Test Türleri

CI içinde yer alan otomatik testler, yazılımın farklı seviyelerde doğrulanmasını sağlar. Her test türü, yazılımın belirli bir yönünü hedef alır:

CI süreçlerinde bu testlerin çoğu otomatik şekilde koşturulur ve sonuçlarına göre build’in başarısı veya başarısızlığı belirlenir.

Test Otomasyon Araçları

Farklı programlama dilleri ve test seviyeleri için birçok test çerçevesi mevcuttur. CI ortamlarında en yaygın kullanılan otomasyon test araçları şunlardır:

Bu araçlar genellikle CI sunucularıyla entegrasyon halinde kullanılır ve testlerin başarı durumları grafik arayüzlerde izlenebilir hale getirilir.

Test Otomasyonu Sürecinde CI İş Akışı

Test otomasyonunun CI sürecine entegrasyonu genel olarak aşağıdaki adımları içerir:

1. Geliştirici kod değişikliğini yapar ve sürüm kontrol sistemine (ör. Git) push eder.
2. CI sunucusu (Jenkins, GitLab Runner vb.) değişikliği algılar.
3. Build işlemi otomatik başlatılır.
4. Birim testleri çalıştırılır.
5. Entegrasyon testleri çalıştırılır.
6. Kod kalitesi ve güvenlik analizleri (SonarQube vb.) uygulanır.
7. Sonuçlar raporlanır, başarısız olan adımlar anında ilgili geliştiriciye iletilir.
8. Başarılıysa, sonraki adıma (deployment/staging) geçilir.

CI Pipeline’ında Test Aşamalarının Önceliklendirilmesi

Bir pipeline içinde tüm testleri aynı anda çalıştırmak kaynak tüketimini artırabilir. Bu nedenle aşağıdaki önceliklendirme önerilir:

• Hızlı çalışan testler önce: Unit testler ilk çalıştırılmalıdır.
• Kapsamlı testler geç aşamaya: UI, sistem ve entegrasyon testleri daha sonra.
• Paralel test çalıştırma: CI araçları ile testler eş zamanlı olarak dağıtılabilir.

Bu yapı sayesinde hem erken geri bildirim sağlanır hem de zaman/maliyet tasarrufu elde edilir.

Zorluklar ve Riskler

Sürekli Entegrasyon (CI) modern yazılım geliştirme süreçlerine büyük avantajlar getirirken, yanlış uygulanması veya ihmal edilen bazı noktalar, projeyi verimsizliğe, kod kalitesinde düşüşe ve altyapı sorunlarına sürükleyebilir. CI sisteminin kurulumu, sürdürülmesi ve takım kültürüne entegre edilmesi sürecinde karşılaşılan temel zorluklar ve riskler aşağıda kapsamlı biçimde açıklanmıştır:

Kırık Build ve Sürekli Hata Durumu (Broken Builds)

• Açıklama: CI süreçlerinde sık sık yapılan entegrasyonlar, küçük hataların bile anında build’leri bozmasına neden olabilir. Bu durum, tüm ekibi bloke edebilir.
• Risk: Devam eden tüm entegrasyonlar durur, zaman kaybı yaşanır.
• Çözüm: Hatalı build durumunda otomatik uyarı sistemleri, kod kalite kuralları ve test kapsamı zorunluluğu.

Yavaş Çalışan Pipeline

• Açıklama: Çok fazla test, karmaşık build adımları ve yetersiz donanım pipeline sürelerini uzatabilir.
• Risk: Geliştiricilerden gecikmeli geri bildirim alınır, verim düşer.
• Çözüm: Testlerin paralel çalıştırılması, caching mekanizmaları, sık kullanılan testleri önceliklendirme.

Flaky (Kararsız) Testler

• Açıklama: Aynı kodda bazen başarılı bazen başarısız sonuç veren testler.
• Risk: Geliştirici güven kaybı, gerçek hataların gözden kaçması.
• Çözüm: Test veri izolasyonu, test ortamlarının tutarlılığı, flaky testlerin loglanarak yeniden yazılması.

Karmaşık Yapılandırmalar ve Bakım Yükü

• Açıklama: CI sistemlerinin (ör. Jenkins, GitLab CI) ilk kurulumu kolay olsa da, büyüyen projelerde yapılandırma ve bakım zorlaşır.
• Risk: Teknik borç birikir, pipeline çökerse tüm süreç aksar.
• Çözüm: Kodla yapılandırma (YAML, Groovy vb.), pipeline versiyonlama, yapılandırma yönetimi için Infrastructure as Code (IaC) kullanımı.

Güvenlik Açıkları

• Açıklama: CI süreçleri içinde kullanılan bağımlılıklar, gizli anahtarlar, credential dosyaları saldırıya açık hale gelebilir.
• Risk: Kaynak kod sızıntısı, yetkisiz erişim, veri ihlalleri.
• Çözüm: Secret management araçları (HashiCorp Vault, GitHub Secrets), erişim rol yönetimi, güvenlik testlerinin CI’a entegre edilmesi (SAST/DAST).

Takım Kültürü ve Alışkanlık Direnci

• Açıklama: CI, yalnızca teknik değil aynı zamanda kültürel bir dönüşümdür. Tüm geliştiricilerin günlük entegrasyon alışkanlığı edinmesi gerekir.
• Risk: CI'nin yanlış anlaşılması, manuel süreçlere geri dönüş.
• Çözüm: Eğitim, gamification (ör. kırık build’i düzeltene puan verme), başarısız build’lerde sorumlu bildirimi.

CI'nin DevOps ve Agile İle İlişkisi

Sürekli Entegrasyon (CI), DevOps ve Agile metodolojilerinin teknik temel taşlarından biridir. Her üç kavram da yazılım geliştirme sürecinde süreklilik, iş birliği ve otomasyonu esas alır. Ancak her birinin amacı ve uygulama şekli farklıdır. Aşağıda bu ilişkiler bütüncül bir bakışla açıklanmıştır:

Agile Yazılım Geliştirme ile CI’nin İlişkisi

Agile Manifesto çerçevesinde CI, çalışma yazılımı teslimi ilkesine birebir hizmet eder. Ayrıca CI, Test-Driven Development (TDD) ve Continuous Feedback Loop gibi agile pratikleri destekleyen bir zemin sunar.

DevOps ile CI’nin İlişkisi

DevOps, yazılım geliştirme (Dev) ile operasyon (Ops) ekipleri arasındaki sınırları kaldırmayı amaçlayan bir kültür ve süreç bütünüdür. CI ise bu sürecin ilk adımıdır.

CI, DevOps’un otomasyon ayağını temsil eder. CI olmadan CD (Continuous Delivery) ve CD (Continuous Deployment) güvenilir biçimde kurulamaz.

Agile yöntemlerle geliştirilen yazılımların geri bildirim odaklılığı ve sık sürüm felsefesi, CI olmadan uygulanamaz. Benzer şekilde DevOps’un hedeflediği “günlük üretime geçiş” (daily production release) ancak güçlü bir CI altyapısıyla mümkün olur.