Tam Öğrenme Modeli, Benjamin Bloom tarafından geliştirilmiş bir öğretim yaklaşımıdır. Model, her öğrencinin yeterli zaman, uygun öğretim hizmeti ve bireysel ihtiyaçlara uygun ortam sağlandığında belirlenen yetkinlik düzeyine ulaşabileceğini varsayar. John B. Carroll’un Okulda Öğrenme Modeli’nden esinlenen Bloom, öğretimin bireyselleştirilmesi yoluyla öğrencilerin büyük çoğunluğunun tam öğrenme düzeyine erişebileceğini savunmuştur. Modelin temel amacı, öğretim süreçlerinin etkililiğini ve verimliliğini artırmaktır.

Modelin Temel İlkeleri

• Zamana Duyarlılık: Öğrencilere öğrenmeleri için yeterli süre tanınır.
• Dönüt ve Düzeltme: Öğrenme sürecinde sürekli geribildirim sağlanır.
• Kademeli İlerleme: Bir ünite tam öğrenilmeden diğerine geçilmez.
• Bireyselleştirilmiş Öğretim: Öğretim süreci öğrenci farklılıklarına göre düzenlenir.

Temel Bileşenler

Tam Öğrenme Modeli üç ana değişken çerçevesinde yapılandırılmıştır:

1. Öğrenci Nitelikleri (Bağımsız Değişken)
2. Öğretim Hizmetinin Niteliği (Bağımsız Değişken)
3. Öğrenme Ürünleri (Bağımlı Değişken)

Öğrenci Nitelikleri

Öğrencilerin öğrenmeye ilişkin bireysel özellikleri modelin merkezinde yer alır. Bu nitelikler iki grupta incelenir:

• Bilişsel Giriş Davranışları: Öğrencinin yeni öğrenmeler için gerekli olan ön bilgi ve becerilere sahip olup olmadığını ifade eder. Başarıdaki varyansın yaklaşık %50’sini açıklar.
• Duyuşsal Giriş Özellikleri: Öğrencinin derse karşı tutumu, motivasyonu ve akademik özgüveni gibi etkenleri kapsar. Bu değişken, başarıdaki varyansın yaklaşık %25’ini açıklar.
• Bilişsel ve duyuşsal nitelikler birlikte, öğrenciler arasındaki başarı farklarının %65’ini açıklamaktadır.

Öğretim Hizmetinin Niteliği

Öğrenme sürecinin kalitesini belirleyen bu bileşen, başarı varyansının %25’ini etkiler. Dört temel unsurdan oluşur:

• İpucu: Öğrenciye hedefler ve süreç hakkında verilen açık yönlendirmeler.
• Katılım: Öğrencinin öğrenme sürecine aktif biçimde dâhil edilmesi.
• Pekiştirme: Olumlu davranışların tekrarını teşvik eden geri bildirimler.
• Dönüt ve Düzeltme: Öğrenci performansına yönelik anlık geri bildirim ve eksiklerin giderilmesi.

Öğrenme Ürünleri

Modelin bağımlı değişkeni olan öğrenme ürünleri; akademik başarı düzeyi, öğrenme süresi ve duyuşsal kazanımları içerir:

Akademik öğrenme düzeyi

Öğrenme süresi (hızı)

Duyuşsal çıktılar (tutum, özgüven)

Uygulama Süreci

Modelin sınıf içi uygulaması, dokuz aşamalı bir süreçle yürütülür:

1. Hedef ve Ünite Belirleme: Öğretim hedefleri belirlenir, konular ünitelere ayrılır.
2. Ölçüt Belirleme: Tam öğrenme için %80–85 başarı düzeyi hedeflenir.
3. Ön Bilgi Değerlendirmesi: Öğrencilerin ön öğrenmeleri ölçülür.
4. Tamamlama Etkinlikleri: Eksik ön öğrenmeler desteklenir.
5. Öğretim Uygulaması: Katılım, ipucu ve pekiştirme teknikleriyle ders işlenir.
6. İzleme Testi: Ünite sonunda öğrenme düzeyi değerlendirilir.
7. Düzeltici Öğretim: Başarısız öğrenciler için bireysel veya grupla destek etkinlikleri uygulanır.
8. Paralel Test: Düzeltici öğretim sonrası eşdeğer ölçme aracıyla değerlendirme yapılır.
9. Yeni Üniteye Geçiş: Öğrenciler yeterlik düzeyine ulaştıktan sonra yeni konuya geçilir.

Değerlendirme

Güçlü Yönler

• Öğrencilerin bireysel öğrenme hızlarına uyum sağlar.
• Akademik başarı ve özgüveni artırabilir (%90’a varan başarı oranı).
• Öğrenciler arasında başarı farklarını azaltır.
• Eğitimde fırsat eşitliğini destekler.

Sınırlılıklar

• Uygulama süreci zaman ve materyal açısından yoğundur.
• Öğretmenlerin planlama, değerlendirme ve materyal hazırlığına daha fazla zaman ayırmasını gerektirir.
• Her öğrenci için farklılaştırılmış öğretim materyalleri hazırlamak zor olabilir.

Tam Öğrenme Modeli, özellikle öğrenme güçlüğü yaşayan ya da dezavantajlı gruplardaki öğrencilerin akademik açıdan desteklenmesinde etkili bir modeldir. Günümüzde dijital öğrenme platformları, bireyselleştirilmiş düzeltme etkinliklerini otomatikleştirme yoluyla modelin uygulanabilirliğini artırmaktadır.