Kökeni

Arapça isim ve sıfat olan "tevekkul" kelimesinin Türkçeye geçmesiyle kullanılmaya başlanmıştır. Özellikle halk arasında kullanılır.

Kullanım Alanları

Halk arasında karakter tanımlaması: Özellikle Anadolu ağızlarında, fazla müdahale etmeyen, sessiz, kendi hâlinde yaşayan insanlar için kullanılır.

Edebî metinlerde: Roman, hikâye veya şiirlerde saf, iyi niyetli, kaderine razı karakterleri tanımlarken tercih edilir.

Günlük konuşmalarda mecaz anlamda: Hayata fazla müdahale etmeyen, “neyse olur” diyerek yaşayan insanlar için hafif alaycı ya da sevecen bir dille kullanılır.

Tiyatro ve halk hikâyelerinde karakter tipi olarak:

Masum, olaylara karışmayan yan karakterler genelde “tevekkel” sıfatıyla betimlenir.