Köken

Eski Türkçe yel “rüzgâr” anlamına gelir. Bu sözcük, Eski Türkçedeki yel- “koşmak, acele etmek, uçuşmak” fiili ile eş kökenlidir.

Kullanım Alanları

Doğa betimlemeleri: Rüzgâr ve esinti anlamında, şiirsel ya da gündelik anlatımlarda sıklıkla yer alır.

Halk hekimliği: Romatizma ya da iç gaz kaynaklı bedensel rahatsızlıkları tanımlamak için kullanılır.

Tıp ve halk dili: Bağırsaklardaki gaz birikimi anlamında mecazî olarak kullanılır.

Örnek Cümleler

• Sabahın ilk saatlerinde serin bir yel yüzünü okşadı.
• Dağların arasından geçen yel, vadide uğultulu sesler çıkarıyordu.
• Yaşlı kadın, romatizma ağrılarından şikâyet ederken buna yel değdi derdi.
• Çocuğun midesinde yel biriktiği için sürekli sancılanıyordu.
• Şair, ömrünü esip geçen bir yele benzeterek anlattı.