Köken

"Zebun" kelimesi, Türkçeye Farsça zabūn (زبون) sözcüğünden geçmiş olup, “zayıf, güçsüz, çaresiz, düşkün” anlamlarında kullanılır. Farsçadaki zabūn, fiziksel ya da ruhsal açıdan düşkünlük, direngenliğin kaybı ya da karşı koyamama hâlini ifade eder. Bu sözcük Türkçede zamanla, yalnızca bedensel zayıflık değil, aynı zamanda toplumsal, psikolojik veya ahlaki güçsüzlük anlamlarında da kullanılmaya başlanmıştır.

Kullanım Alanları

• Edebiyat ve şiirde: Aşkta ya da kader karşısında güçsüz düşmüş insanları tasvir etmek için.
• Günlük dilde: Fiziksel olarak güçsüz, dermansız ya da boyun eğmiş kişileri tanımlamakta.
• Psikolojik betimlemelerde: Ruhsal çöküntü, dirençsizlik ya da özgüven kaybını ifade eden sıfat olarak.
• Sosyolojik ve siyasal söylemde: Toplumda ezilen, sömürülen ya da güçsüz bırakılan kesimleri anlatmak için mecazi olarak.
• Dini metinlerde: İradesi zayıflamış, günah veya kötü alışkanlık karşısında dirençsiz insanı anlatan bir sıfat biçiminde.