Köken

Zulmet kelimesi (ﻇﻠﻤﺖ) Arapça kökenlidir. Yapı olarak değişmeden Türkçeye geçmiştir.

Kullanım Alanları

Klasik Türk Edebiyatı ve Dini Metinler: "Zulmet", Arapça kökenli olup özellikle eski metinlerde ve dini-literatürde hem fiziksel karanlığı hem de mecazen cehaleti, inkârı veya ruhsal karanlığı ifade eder. Sıklıkla “nur” (aydınlık) kelimesinin zıddı olarak kullanılır.

Felsefî ve Tasavvufî Anlatımlar: Tasavvufta zulmet, ilahi nurdan uzak kalmışlığı, hakikate ulaşamamışlığı simgeler. İnsan nefsinin karanlık yönleri, gaflet ve dünya sevgisiyle bağdaştırılır.

Edebî Üslup ve Şiir Dili: Özellikle klasik ve modern şiirlerde, mecaz anlamda umutsuzluk, hüzün, çaresizlik ya da ahlaki çöküntü “zulmet” kelimesiyle betimlenir.

Mitolojik ve Sembolik Anlatım: Karanlık güçleri, kötü ruhları ya da bilinmeyen gizemli güçleri temsil etmek için zulmet kelimesi sembolik biçimde kullanılır.

Günlük Dil (Eski / Ağır Üslup): Modern Türkçede nadiren, daha çok edebi ya da ağır üslupta, “yoğun karanlık” anlamında kullanılır.