Çok yemek; tembelliğe, uyuşukluğa, isteksizliğe sebep olur. Karamsarlığa, ümitsizliğe sürükler.
Açlık, birçok maddi ve manevi hastalıkların, ihtiyaçların ilacıdır. Açlık ilacı, dertlerin dermanıdır. Aramaya, anlamaya, aydınlanmaya, adamlaşmaya, aşmaya, aşırılaşmamaya veya aşırılaşmaya; velhasıl çok hasretlere, hasletlere, hamasetlere çaredir.
İnsan, açken arar. İnsanın ihtiyaç gerekliliklerinden biri olan açlık nedeniyle arayışlara girer, atılımlar yapar ve işler bitirir. Açlık, hem maddi “bedeni” hem de manevi “ruhi” açlık olabilir. Bazen manevi mutsuzluk, huzursuzluk insanı haz arayışına iter. Bazen de maddi açlık insanı arayışa iter. Aramaya, çalışıp çabalamaya başlatır. Tıpkı aç aslanın avlanması için av peşinde koşması, tok aslanın ise yan gelip yatması gibi. İnsanın da açlığı başına vurmadıkça arayışa girişmekte güçlük çekebilmektedir.
İnsan açken anlar. Açlıkla tıkalı damarlar açılır, beyne daha iyi oksijen gitmeye başlar. Böylece insan daha iyi fehm etmeye, “anlamaya ve kavramaya” başlar. Ayrıca insan açken hâlden anlar. Açların hissiyatlarını ancak açken hakkıyla hissedip hallerinden anlar bir hâle gelebilir.
İnsan açken aydınlanır. Farklı faydalı farkındalıkların farklarını fark ederek fehmeder.
İnsan açken adamlaşır. İnsan açlıkla olgunlaşır. Eşref-i mahlûk olan insanoğlu; tokluğu, tatminliği asla yemekle karşılamakla yetinip kalmamalıdır. Yemek, yaşamak için bir ihtiyaçtır; hayvanlaşmak için değil! İnsan sürekli çok yedikçe insanlıktan uzaklaşıp hayvanlaşabilir; az yediği müddetçe ise insanlaşır, insanca kalır ve insanca yaşayabilir. Yemek için yaşamak vahşice yaşamaktır; yaşamak için yemek ise insanca yaşamaktır.
Adamı ve Aslanı Temsil Eden Görsel (Yapay Zekâ ile Oluşturuldu)
İnsan açken adamlaşıp aşabildiği gibi tokken aşırılaşıp hayvanlaşa da bilir. Misal, sürekli sık yemek bir aşırılaşma misalidir. Çok yemek, bir şeylerin eksikliğinin getirisidir. Genelde de haz eksikliğinin getirisidir. Bazen maddi, bazen ise manevi haz eksikliğinin getirileridir. Aranan hazzı sadece bedensel olarak karşılamaya çalışmak yerine, ruhsal ve zihinsel olarak da karşılamak kurtuluş olacaktır. Çünkü böylelikle yük yarı yarıya paylaşılmış ve aşırılaşma son bulmuş olur. İnsan, haz aldığı, ihtiyacı olan meşguliyetlere muhtaçtır: Bedensel haz, zihinsel haz ve ruhsal haz gibi. Aşırı anlık zarar verici hazlar yerine, kalıcı yarar veren hazlar tercih edilmelidir. Hobiler bu durumu çok güzel karşılayabilmektedir. Hobi, kişinin sevdiği işlerdir: içecek içmek, araştırma yapmak, kitap okumak, yazı yazmak, resim çizmek, yürüyüş yapmak, seyahat etmek, sohbet ve muhabbet etmek gibi. Eksikliği daha derinleştirecek şekilde gidermeye veya iyileştirmeye çalışmak ahmaklıktır!
Yalnız burada dikkat edilmesi gereken bir mevzu da sürekli sık veya çok yemek yemeyi elbette itidalli bir şekilde düzenleme mevzusudur. Gereksiz zorlamalardan uzak durarak, başlangıç olarak kişinin en azından doyduktan sonra yemeyi kesip devam etmemesi dahi yeterli olabilir. Ya da misal, günde 5 öğün yiyen birisinin 4’e düşürmesi de ilk adım olarak makul kabul edilebilir. Kendimizi zamanı kullanmadan zorlayarak zapt etmeye çalışırsak, zapt etmeye çalıştığımız şeyin zincirlerine maruz kalabileceğimizi unutmayalım!