Ahmed Hâlid Efendi, Kazasker Yûsuf Efendi’nin oğlu ve Sultan II. Abdülhamid devri şeyhülislâmlarından Cemâleddin Efendi’nin babasıdır. İlmiye mesleğine müderrislikle girdi. Mayıs 1853’te Diyarbekir mollası, daha sonra mahreç pâyesini alarak Şubat 1861’de Şam mollası oldu. Ardından Mekke-i Mükerreme pâyesini elde etti. Ağustos 1866’da askerî kassâmlık görevine getirildi ve ilmî rütbesi İstanbul pâyesine yükseltildi. Nisan 1876’da bilfiil İstanbul kadısı oldu. Bundan sonra Anadolu kazaskerliği pâyesini kazanarak Emvâl-i Eytâm Dairesi reisliğine tayin edildi. Temmuz 1878’de Tedkīkāt-ı Şer‘iyye ve İntihâb-ı Hükkâm meclisleri reisi oldu. 13 Şevval 1299’da (28 Ağustos 1882) İstanbul’da vefat etti. Fatih’te babasının yanına defnedildi.
Ahmed Hâlid Efendi’nin Mecelle’nin altı, yedi ve sekizinci kitaplarında “kassâm-ı askerî”, dokuz-on dördüncü kitaplarında “Tedkīkāt-ı Şer‘iyye Meclisi âzası”, on beş ve on altıncı kitaplarında da “Dârülhilâfe kadısı” unvanıyla mührü vardır. Bize kadar intikal etmiş müstakil eserleri bulunmamakla beraber âlim, aynı zamanda müdebbir ve vakur bir zat olduğu kaynaklarda belirtilmektedir.