Köken

Allame kelimesi, Arapça ˁlm (علم, “bilmek”) kökünden türeyen ˁallāma(t) (علّامة) sözcüğünden Türkçeye geçmiştir. Bu sözcük, Arapçada “bilmek” anlamına gelen ˁalima (عَلِمَ) fiilinden, faˁˁāla(t) vezninde türetilmiştir. Vezin yapısı itibarıyla “çok bilen, yüksek düzeyde bilgili kimse” anlamı taşır ve bir nitelik ya da meslek adı olarak kullanılır.

Kullanım Alanları

• Klasik İslam düşüncesinde, çok sayıda ilim dalında derin bilgiye sahip olan âlimleri tanımlamak için kullanılır.
• Edebî metinlerde, genellikle büyük bilgin ve felsefi otorite olarak anılan kişiler için saygı ifadesi olarak yer alır.
• Günlük dilde mecazi olarak, kendini her konuda yetkin göstermeye çalışan kişiler için alaycı biçimde de kullanılabilir.
• Tarih ve biyografi literatüründe, özellikle ilim geleneğine mensup önemli kişileri tanımlarken kullanılır.