Bağırmayalım Da Ne Yapalım?, ebeveynliğin zorluklarını ve öfke kontrolünü merkezine alan, hem modern psikoloji hem de geleneksel değerler çerçevesinde kaleme alınmış bir kitaptır. Yazar, çocuğa bağırmanın temelinde yatan sebepleri anlamaya çalışarak, bu davranışın yalnızca çocuğu değil, ebeveynin kendilik bilincini de nasıl sarstığını gösterir. Kitap, bağırmanın psikolojik, pedagojik ve manevi boyutlarını irdelerken, sakin ebeveynlik üzerine farkındalık geliştirmeye yönelik öneriler sunar.
Bu bağlamda eser, bireyin iç dünyasındaki fırtınaları tanıması ve dizginlemesi gerektiği yönünde bir ruhsal terbiyeye çağrı niteliği taşır. Bu yönüyle tasavvuftaki "öfke nefsi"yle mücadele fikriyle de örtüşmektedir.
Konular
Öfke ile baş etme ve nefis terbiyesi: Kitapta ebeveynin bağırma davranışı yalnızca bir iletişim sorunu olarak değil, içsel bir dengesizliğin dışavurumu olarak ele alınır. Öfkenin, bastırılmış ihtiyaçlar, tükenmişlik ve farkında olunmayan duygularla ilişkisi kurularak, bireyin kendi iç âlemine dönmesi teşvik edilir. Bu yönüyle eser, tasavvufta nefsin öfke ile imtihanına benzer bir arınma çağrısı içerir.
Çocukluk izlerinin ebeveynliğe etkisi: Yazar, yetişkin bireyin çocukken maruz kaldığı davranış kalıplarının farkında olmadan tekrarlandığını vurgular. Bu tema, bireysel farkındalığın önemini ve "şifa bulmamış çocukluğun" ebeveynlik üzerindeki etkilerini öne çıkarır. Bu yaklaşım, “nefsini bilen Rabbini bilir” anlayışıyla paralel bir bilinç inşası teklif eder.
Ebeveyn-çocuk ilişkisinde empati ve şefkat: Eserde çocuğun duygu dünyasının anlaşılması ve empatik bir yaklaşımla karşılanması gerektiği vurgulanır. Yazar, çocukla kurulan ilişkinin temelinde ceza değil, rehberlik ve sevgi olması gerektiğini savunur. Bu şefkat dili, tasavvuftaki “rahmet” merkezli iletişim anlayışıyla örtüşür.
Kendilik farkındalığı ve içsel dönüşüm: Kitap, ebeveynlikten önce birey olmanın gerekliliğini ortaya koyar. Anne-babanın kendi yaralarını fark etmeden çocukla sağlıklı ilişki kuramayacağını ifade eder. Bu içe dönüş süreci, tasavvuftaki seyrüsülûk (manevî yolculuk) kavramıyla benzeşen bir gelişim modelini çağrıştırır.
Sakin ebeveynlik pratikleri ve dil terbiyesi: Yazar, bağırmayan ama sınır koyabilen, sakin ama kararlı bir ebeveyn olmanın yollarını sade bir dille anlatır. Dilin etkisi, sözün ruh üzerindeki gücü anlatılırken, tasavvuftaki "sözden doğan etki" düşüncesiyle de dolaylı bağ kurulur.
