Köken

Balkımak, Orta Türkçedeki balkı- fiilinden türemiştir ve “parıldamak, ışık saçmak” anlamı taşır. Bu fiil özellikle Oğuz ve Kıpçak lehçelerinde kullanılmıştır ve eski Türkçede ışıkla ilgili doğal ya da mecazi anlatımlarda yer bulmuştur.

Kullanım Alanları

• Edebiyat: Genellikle şiir ve anlatılarda mecazi biçimde, bir yüzün veya nesnenin ışık saçması anlamında kullanılır.
• Halk ağzı: Yüzün veya gözün bir anda ışıldaması ya da dikkat çekici biçimde belirginleşmesi durumlarında görülür.
• Tasvir dili: Göz kamaştırıcı bir görüntü ya da ışık etkisini betimlemek için tercih edilir.