Köken

Barut kelimesi, Farsça bārūd sözcüğünden Türkçeye geçmiş olup, kökeni Orta Yunanca pýrōton (bir tür yanıcı kimyasal) ve Eski Yunanca pyr (ateş) kelimelerine dayanmaktadır; temel anlamı, güherçile, kükürt ve kömür tozundan oluşan, ateşli silahlar ile mermi veya gülle fırlatılmasını sağlayan patlayıcı bir maddedir.

Kullanım Alanları

Günlük Dil: Ateşli silahlarda merminin fırlatılmasını sağlayan, patlayıcı kimyasal madde.

Akademik (Fen / Teknik): Güherçile, kükürt ve kömürden oluşan, basınç etkisiyle gaz açığa çıkararak fiziksel itme kuvveti oluşturan bileşik; temel olarak kara barut ve modern barut türleri bulunur.

Argo: Çabuk sinirlenen, agresif mizaçlı kişi ya da durum.

Edebiyat / Şiirsel Anlatım: Savaş, ölüm, yıkım ve tehlike çağrışımlarıyla ilişkilendirilen metaforik öğe. Aynı zamanda kahramanlık, cesaret ve felaketin simgesi olarak kullanılır.

Askerî Terim: Top, tüfek gibi ateşli silahlarda atış için gerekli patlayıcı madde.

Halk Ağzı / Deyimler: Savaş çıkma ihtimali olan ortamı anlatan mecaz; “barut kokusu”, “barut gibi olmak”, “barut kesilmek” gibi ifadelerle kullanılır.