Şiire dair farklı hikâyeler yer almaktadır. Hepsi aynı temel üzerinde ilerlese de bazı hikâyelerde mekân ve kişiler farklıdır.
Necip Fazıl Kısakürek, üniversite zamanında bir hanımefendiye âşık olur. Sadece uzaktan seyreder; konuşmaya cesaret edemez. İçi içini kavurur. Hisleri, uzaktan bir sevda şeklinde ilerler. Bir gün, ders vasıtasıyla bir kitaba ihtiyaç duyar Kısakürek. Olay bu ya, kitap kızdadır. Bir heyecan ve utanç ile kızın yanına varır. Kitabı büyük bir heyecanla rica eder. Hanımefendi bu isteği memnuniyetle karşılar ve hemen kitabı uzatır. Konuşmazlar, konuşamazlar. Necip Bey, yaşadığı olayın tebessümüyle kitabı alır ve uzaklaşır. Şiirin ilk mısraları kitabın arasına yazılır:
“Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.”
Kitabı sahibine teslim eder. Aradan zaman geçer ama Fazıl Bey, hanımefendiden istediği herhangi bir dönüş alamaz. Vakitler kaybolur, sevgi vakitlerle harmanlanır, yok olur. Aradan geçen zamanların ardından hanımefendi bir gün Necip Fazıl Bey’in karşısına dikiliverir. Aslında ona karşı duygularının olduğunu, kitabı o verdikten sonra hiç açmadığını ve şiiri yeni gördüğünü ifade eder. Necip Fazıl bir şey demez, sessizlikle kitabı elinden alır ve şiirin son mısralarını yazar:
“Geçti, istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?”