Köken

Türkçe kökenli bir kelimedir. Eski Türkçe boyın “baş ile gövde arasındaki eklem” anlamında kullanılmış ve günümüze kadar ulaşmıştır.

Kullanım Alanları

• Anatomi: İnsan ve hayvan vücudunda, baş ile gövde arasında yer alan yapısal bölgeyle ilgili söylem ve anlatımlarda kullanılır. Tıp, biyoloji ve fizyoloji bağlamlarında temel bir terimdir.
• Eşya ve Nesne Tanımlamaları (Teşmil): Testi, şişe, güğüm gibi günlük kullanım eşyalarında, dar ve yukarı doğru uzanan kısımların betimlenmesinde kullanılır. Kılıç, bıçak gibi aletlerin sapla ağız arasındaki kısmı için de geçerlidir.
• Coğrafya: Dağlar veya yükseltiler arasında geçit sağlayan alçak noktalar için kullanılır. Haritacılık, arazi etüdü ve coğrafi analizlerde teknik terim olarak yer alır.
• Deyim ve Terimler: Boynunu bükmek: Mahzun ve çaresiz görünmek. Boyun eğmek: Birine ya da bir güce itaat etmek. Boynuna borç olmak: Yapılması zorunlu bir işi üstlenmek. Boyun noktası (coğ.): Bir dağ sırtında iki yamaç arasında geçit oluşturan yer. Boynunu vurmak: Başını kesmek, idam etmek.
• Teknik ve Mesleki Terimler: Mühendislik, ziraat ve zanaatkârlık gibi alanlarda; “boyun noktası”, “boyun halkası” gibi bileşik terimlerde teknik işlevsel anlamlar taşır.