Burdur Kabak Helvası, Türkiye’nin Akdeniz Bölgesi’nde yer alan Burdur iline özgü, kış aylarında yaygın olarak yapılan ve yöre halkı tarafından özellikle soğuk mevsimlerde tercih edilen geleneksel bir tatlıdır. Ana malzemesi beyaz kabak olan bu helva, üretim tekniği ve kullanılan malzemelerin oranı ile benzerlerinden ayrılır. Tatlı, Burdur’a özgü kültürel bir yiyecek olarak hem gündelik sofralarda hem de özel günlerde yer bulmakta, yörenin gastronomi kimliğini yansıtan ürünlerden biri olarak önem taşımaktadır.

^{Burdur Kabak Helvası(Türkiye Kültür Portalı)}

Kullanılan Malzemeler

Burdur Kabak Helvası’nın üretiminde temel malzeme olarak beyaz kabak (Cucurbita pepo L.) kullanılır. Bu kabağın kendine has aroması ve yapısı, tatlının lezzet profilini belirleyen en önemli unsur olarak öne çıkar. Helvanın hazırlanmasında ayrıca toz şeker, limon suyu ve tahin kullanılır. Kullanılan malzemeler arasında herhangi bir katkı maddesi bulunmaz.

Pişirme Süreci

Beyaz kabaklar öncelikle rendelenerek hazırlanır. Rendeleme işlemi tamamlandıktan sonra kabak, büyük kazanlarda kendi suyu ile pişirilir. Bu aşamada herhangi bir dış su eklemesi yapılmaz. Kabak, suyunu salıp çekene kadar kontrollü ısıda kaynatılır. Ardından toz şeker ilave edilir ve karışım karamelize kıvama gelene dek pişirilmeye devam edilir. Son olarak karışıma limon suyu ve tahin eklenir. Elde edilen helva, sıcak ya da soğuk olarak servis edilebilir. Soğuduktan sonra kıvamı koyulaşır, dilimlenebilir hâle gelir.

Tüketim Biçimi ve Raf Ömrü

Burdur Kabak Helvası, tercihe bağlı olarak sıcak ya da soğuk tüketilebilir. Servis esnasında üzerine ekstra tahin dökülebilir. Tatlı, oda sıcaklığında ya da buzdolabında saklanabilir. Uygun koşullarda muhafaza edildiğinde 3–5 gün raf ömrüne sahiptir.

Kültürel Önemi ve Coğrafi İşaret Tescili

Burdur Kabak Helvası, özellikle sonbahar ve kış aylarında evlerde sıklıkla hazırlanan geleneksel bir tatlıdır. Yörede üretimi hem evsel düzeyde hem de yerel işletmelerde yapılmaktadır. Coğrafi işaret tescili ile üretim yöntemi ve ürün tanımı korunarak bu kültürel değer kayıt altına alınmıştır. Ürün, 30.12.2010 tarihinde Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından mahreç işareti olarak tescillenmiştir.