Devridaim makinesi (Perpetuum Mobile), bir kez çalıştırıldıktan sonra dışarıdan herhangi bir enerji girişi olmaksızın sonsuza kadar çalışabileceği varsayılan hipotetik bir cihazdır. Bu tür makineler, enerji korunum yasası ve termodinamiğin ikinci yasası gibi temel fizik yasalarıyla çeliştiği için, modern bilim tarafından imkânsız kabul edilmektedir. Buna rağmen, tarih boyunca birçok mucit ve bilim insanı, devridaim makineleri tasarlamaya çalışmış ve bu alandaki çabalar, bilimsel düşüncenin evriminde önemli bir rol oynamıştır.
Tarihsel Gelişim
Antik ve Orta Çağ
Devridaim makineleri fikri, antik çağlara kadar uzanır. 12. yüzyılda Hintli matematikçi Bhaskara II, kendi adını taşıyan bir tekerlek tasarımıyla devridaim hareketi elde etmeyi amaçlamıştır. 13. yüzyılda Fransız mimar Villard de Honnecourt, ağırlıkların yer değiştirmesiyle sürekli hareket sağlayacak bir mekanizma çizimi yapmıştır. Bu erken dönem tasarımlar, enerjinin korunumu prensibinin henüz anlaşılmadığı zamanlarda ortaya çıkmıştır.
Rönesans ve Aydınlanma Dönemi
Rönesans döneminde, Leonardo da Vinci gibi bilim insanları, devridaim makineleri üzerine çalışmalar yapmış, ancak bu tür makinelerin imkânsız olduğunu savunmuşlardır. 17.yüzyılda İngiliz fizikçi Robert Fludd, kapalı devre su değirmeni tasarımıyla dikkat çekmiştir. Ancak bu tür tasarımlar, enerji kaybı ve sürtünme gibi faktörler nedeniyle başarısız olmuştur.
18. ve 19. Yüzyıllar
18.yüzyılda Alman mucit Johann Bessler (Orffyreus), devridaim makineleri geliştirdiğini iddia etmiş ve bu makineleri sergilemiştir. Ancak, bu makinelerin nasıl çalıştığına dair detaylar hiçbir zaman açıklanmamıştır. 19.yüzyılda Amerikalı mucit Charles Redheffer, devridaim makinesi icat ettiğini iddia etmiş, ancak makinesinin gizli bir güç kaynağıyla çalıştığı ortaya çıkmıştır.
Termodinamik Yasaları ve Devridaim Makineleri
Birinci Tür Devridaim Makineleri
Birinci tür devridaim makineleri, enerji korunum yasasını ihlal eder. Bu makineler, dışarıdan enerji almadan iş yapabileceklerini iddia ederler. Ancak, enerji yoktan var edilemeyeceği için bu tür makinelerin çalışması mümkün değildir.
İkinci Tür Devridaim Makineleri
İkinci tür devridaim makineleri, termodinamiğin ikinci yasasını ihlal eder. Bu makineler, ısıyı tamamen işe çevirebileceklerini iddia ederler. Ancak, her enerji dönüşümünde bir miktar enerji kaybı olur ve bu kayıplar nedeniyle bu tür makineler de çalışamaz.
Üçüncü Tür Devridaim Makineleri
Üçüncü tür devridaim makineleri, sürtünme ve direnç gibi enerji kayıplarını tamamen ortadan kaldırarak sürekli hareket elde etmeyi amaçlar. Ancak, bu tür kayıpların tamamen ortadan kaldırılması fiziksel olarak mümkün değildir.
Modern Yaklaşımlar ve Denemeler
Günümüzde, bazı mucitler ve şirketler, devridaim makineleri geliştirdiklerini iddia etmektedir. Örneğin, İrlandalı şirket Steorn, "Orbo" adını verdikleri bir cihazla enerji üretimi gerçekleştirdiklerini iddia etmiş, ancak bu iddialar bilimsel çevreler tarafından kabul görmemiştir. Benzer şekilde, Fransız mucit Aldo Costa, büyük bir tekerlek tasarımıyla devridaim hareketi elde etmeye çalışmış, ancak başarılı olamamıştır.
Örnek Bir Devridaim Makinesi (The Practical Engineer)
Patent Ofislerinin Tutumu
Birçok ülkenin patent ofisleri, devridaim makineleriyle ilgili patent başvurularını değerlendirmemektedir. Örneğin, ABD Patent Ofisi, devridaim makineleri için çalışan bir prototip sunulmadıkça patent başvurularını kabul etmemektedir.
