Pazartesi sabahı gözlerimi açtığımda, her zamanki gibi telefonumu elime almadan önce bir an durdum. Son bir yılı düşündüm; sabah uyanır uyanmaz e-postaları kontrol eden, kahvaltıda sosyal medyayı kaydıran, yolda sürekli bildirim sesleriyle bölünen bir hayat... İşte o an, 24 saatlik bir dijital detoks yapmaya karar verdim.

Sabah 07:00 - İlk Şok

Telefonumu tamamen kapattığımda içimde garip bir boşluk hissettim. Ellerim neredeyse otomatik olarak cep telefonumu aradı. Mutfakta kahvemi yaparken, normalde telefonumda haberleri okumak yerine, gerçekten etrafıma bakmaya başladım. Pencereden kuşların uçuşunu izledim, komşumun kahkahasını duydum, bunlar sıradan anlar gibi görünse de, aslında yıllardır kaçırdığım küçük mucizelerdi.

Öğle Saatleri - Kaybolmanın Keyfi

Dışarı çıktığımda yol tarifi almak için insanlara sormak zorunda kaldım. İlk başta bu beni tedirgin etti. Ama yaşlı bir beyefendiyle yaşadığım kısa sohbet, bana unuttuğum bir şeyi hatırlattı: İnsanlarla gerçek bağlantılar kurabilmek... Öğle yemeğinde yanımda sadece bir kitap vardı. Normalde yemek yerken telefonumda gezinirdim, ama bu sefer her lokmanın tadını çıkardım, kitabın sayfalarındaki hikayeye tamamen daldım.

Akşam - Yeniden Keşif

Akşam evde ailemle oturduğumuzda, normalde herkes kendi ekranına gömülmüş olurdu. Ama o gece, annemle eski fotoğraf albümlerini karıştırdık, babamla satranç oynadık. Odada dolaşan kahkahaların, bildirim seslerinden ne kadar güzel olduğunu fark ettim.

Ertesi Sabah - Yeni Bir Başlangıç

24 saat sonra telefonumu açtığımda, 200'den fazla bildirim vardı. Ama ilginç olan şuydu: acil hiçbir şey yoktu. O an anladım ki, dünya onsuz da dönmeye devam ediyordu.

Bu deney bana öğretti ki:

· Gerçek bağlantı, ekranlarda değil, göz temasında saklı.

· Can sıkıntısı, yaratıcılığın kapısını aralayan bir hediye.

· Zamanımızı nasıl geçirdiğimiz, aslında hayatımızı nasıl yaşadığımızın bir yansıması.

Teknoloji harika bir araç, ama onun kölesi olmamalıyız. O günden sonra hayatımda küçük ama anlamlı değişiklikler yaptım: Yemeklerde telefonu başka odada bırakıyorum, her gün 2 saatlik "ekransız zaman" dilimim var, sosyal medya kullanımımı bilinçli şekilde sınırladım.

Bazen en iyi bağlantı, bağlantıyı kesmekle başlıyor. Siz de kendinize bir şans verin - belki siz de unuttuğunuz bir dünyayı yeniden keşfedersiniz.