Köken

"Ecel" kelimesi, Arapçadaki "ajal" (عجل) kelimesinden türetilmiştir. Bu kelime, "zaman, sona erme, ölüm zamanı" anlamlarına gelir. Ecel kelimesi, özellikle ölümle ilgili bir kavram olarak kullanılır ve doğrudan ölümün belirli bir zamanının olduğunu ifade eder. Arapça kökenli olup, Türkçeye de benzer anlamlarla geçmiştir.

Kullanım Alanları

Dinî ve İslâmî Bağlamda:

• Ecel, İslam'da Allah'ın takdir ettiği ölüm zamanı olarak kabul edilir. Her bireyin eceli, yalnızca Allah tarafından bilinir ve bu zaman geldiğinde kişinin hayatı sona erer. Ecel, dini metinlerde, insanların ne zaman öleceğini yalnızca Allah'ın bildiği bir gerçek olarak vurgulanır.
• İslam'da "ecel gelmek" ifadesi, bir kişinin ölümünün zamanı geldiği anlamında kullanılır. "eceli dolmak" veya "ecelinin geldiği" gibi ifadelerle kişinin ölümüne işaret edilir.

Felsefî ve Edebî Kullanım:

• Ecel, bazen felsefi metinlerde, ölümün kaçınılmazlığı ve insanın yaşamın sonu hakkındaki düşünceleri üzerine kullanılır. Örneğin, ölümün zamanlaması, insan hayatındaki belirsizlik ve kaçınılmazlık üzerine edebiyat eserlerinde derinlemesine tartışılabilir.
• Ayrıca bazı halk hikayelerinde ve efsanelerde ecel, kaderin bir parçası olarak işlenir, insanın yaşam süresinin bir sınırı olduğuna dair bir öğretiyle yer alır.

Sağlık ve Tıp:

• Tıbbi literatürde de bazen "ecel" kelimesi, ölümle bağlantılı olarak kullanılır. Ancak bu kullanım daha çok halk arasında ve edebiyat metinlerinde yaygındır. Tıpta daha bilimsel terimler (örneğin, ölüm zamanı, son dönem hastalıkları vb.) kullanılır.