“Yapmam lazım… ama sonra yaparım.”

Bu cümleyi hayatında hiç kurmamış olan var mı? Hepimiz bir noktada işleri erteledik. Ama işin aslı, erteleme her zaman tembellikten kaynaklanmaz. Bazen en çok önem verdiğimiz işleri bile farkında olmadan, içimizdeki gizli kaygılar yüzünden erteleriz.

Hepimiz bir şekilde ertelemenin tadına bakmışızdır. Ödevler, işler, yapılacak küçük görevler…

“Birazdan başlarım” dediğimiz anlar aslında hep tanıdık. İlginç olan şu ki çoğu zaman işin önemli olduğunu bilmemize rağmen yine de harekete geçmekte zorlanıyoruz. İşte burada şu soru akla geliyor: Bu tembellik mi, yoksa altında başka bir sebep mi var?

^{Erteleme Alışkanlığını Temsil Eden Bir Görsel (Yapay Zeka İle Oluşturulmuştur.)}

Ertelemenin Arkasında Ne Var?

Psikoloji açısından erteleme, çoğu zaman basit bir üşengeçlikten ziyade kaçınma davranışı olarak görülüyor.

Zor, sıkıcı ya da stres yaratan bir iş ile karşılaştığımızda beynimiz rahat kalmak için bizden o işi biraz “erteleme” talimatı alıyor. Bu kısa vadede rahatlama sağlasa da uzun vadede stres, suçluluk ve pişmanlık duygularını artırıyor.

Tembellik mi, Kaygı mı?

Tembellik, motivasyon eksikliği ve ilgisizlikten kaynaklanır. Yani işi önemsememekle ilgilidir.

Kaygı temelli erteleme ise tam tersi; kişi işin değerini bilir, önemser ama “Yapamazsam?” korkusu yüzünden başlamaya cesaret edemez.

Mükemmeliyetçi insanlar bu konuda ayrı bir risk grubudur. Onlar için başlamak, bitirmekten bile zor olabilir. Çünkü hata yapma ihtimali, motivasyonlarını en baştan kırar.

Bir öğrenci düşünün, ertesi gün sunumu var. Konuyu biliyor, sunumun önemli olduğunu da farkında ama “Ya beğenmezlerse?” kaygısıyla sosyal medyada zaman geçiriyor. Bu şekilde kısa süreli bir rahatlama sağlasa da sunum saati yaklaştığında stres katlanarak artıyor.

Erteleme çoğu zaman “tembellik”ten öte, gizli kaygıların yansımasıdır. Önemli olan, neden ertelediğimizi fark etmek ve bu farkındalıkla harekete geçmektir. Çünkü değişim, küçük bir adımla başlar. O adımı atmak da düşündüğümüz kadar zor değildir.