Gazze…

Bir harita üzerinde küçük bir nokta gibi görünen ama yüzyıllardır insanlık vicdanının en derin yaralarından birini taşıyan toprak. Daracık sokaklarda yankılanan çocuk sesleri, bir anda patlayan bombaların uğultusuna karışıyor. Bir ekmek kuyruğunda bekleyen yaşlı bir adamın ellerinde, hem açlık hem de onur var. Bir annenin gözlerinde ise hem korku hem de inatla korunan bir umut…

Bugün Gazze’yi konuşmak, aslında insanlığı konuşmaktır. Çünkü orada yıkılan sadece binalar değil; aynı zamanda güven, barış ve adalet duygusu da. Fakat tüm bu karanlığın içinde, sönmeyen bir ışık var: umut.

Sessiz Çığlıklar

Dünya, çoğu zaman Gazze’yi sayılarla görüyor: Şu kadar ölü, bu kadar yaralı, yıkılan şu kadar bina… Ama sayılar, bir çocuğun oyuncağını kaybettiğinde duyduğu sessiz ağlamayı anlatmaz.

Bir babanın, elinde taşıdığı ekmeği evine götürürken yolda vurulma ihtimalini, rakamlarla ölçemezsiniz. Gazze’nin acısı, sadece gözle değil, kalple de görülmesi gereken bir hakikattir.

Umudu Taşımak

Bütün bu zulme rağmen, Gazze’de insanlar hayata tutunuyor. Çocuklar, molozların arasında top oynuyor. Kadınlar, yıkıntılar arasından çıkan taşları temizleyip yeniden ev yapmanın hayalini kuruyor. Bir öğretmen, tahtası olmayan bir sınıfta yere tebeşirle yazarak ders anlatıyor. Bu manzaralar bize bir şeyi hatırlatıyor: Umut, en ağır kuşatmalarda bile teslim alınamaz.

Her yıkılan duvar, aslında yeni bir dayanışmanın temelidir. Gazze’de umut, sadece beklemek değil; el ele vermek, göz göze gelmek ve birlikte yeniden inşa etmektir. Bu topraklarda yükselen her nefes, insanlığın en güzel şarkısını söyler: “Yılmayacağız, unutmayacağız, umutla var olacağız.”

^{Gazzeye Umut Ol yürüyüşü. (AA)}

Dayanışma Köprüleri

Gazze’ye umut olmak, sadece oraya yardım göndermekle sınırlı değil. Onların sesi olmak, yaşadıklarını unutturmamak, dünyaya anlatmak…

Bir dua, bir sosyal medya paylaşımı, bir bağış… Küçük görünen her adım, orada bir hayatı değiştirebilir. Belki biz oradaki yıkımı durduramayız ama umudu büyütebiliriz. Çünkü insanın en büyük gücü, başkasının acısına kayıtsız kalmamaktır.

Gün gelecek, Gazze’de çocuklar siren sesleri yerine denizin dalga sesleriyle uyanacak. Anneler, evlatlarını güvenle okula gönderecek. O gün geldiğinde, bizler “Umudu taşıyanlar” arasında olduğumuz için gurur duyacağız.

^{Gazzeye Umut Ol yürüyüşü. (AA)}

Gazzeye umut ol; çünkü umut, yıkıntıların arasından filizlenen en güçlü hayat tohumudur. O tohumları besleyen her el, insanlığın onurunu koruyan bir eldir.