Çevremizde fark edemediğimiz, durup bir dakika düşünmeden kabul ettiğimiz, bizi ikna eden ne çok uyaran var. Bu uyaranların bizden taleplerini düşünmemiz gerekiyor, çünkü düşünmediğimiz sürece istediklerini sorgusuzca vermeye devam ediyoruz.
Bahsettiğim uyaranların talepleri; para, güç, şöhret ve daha birçok farklı istek olabilir ama bugün “zaman” kavramından bahsetmek istiyorum. Elbette bizden talep edilen birçok istek var fakat bugünün konusu, kaybedince ne peşinden koşmanın ne de ardından bakmanın fayda vermediği bir konu. Zaman.
Etrafımızda her gün gördüğümüz milyonlarca uyaran, önce bizim dikkatimizi sonra da zamanımızı ister. Durakta beklerken gördüğümüz reklam panoları, televizyonlarda karşımıza çıkan dizi tanıtımları, afişler, telefonlarımızdaki uygulamaların çalışma prensipleri, alışveriş merkezlerinin iç sistemleri ve karşılaştığımız daha birçok uyaran…
Tüm bunlar bizim her gün defalarca dikkatimizi çekmeye çalışan uyaranlardır ve hepsinin ortak noktalarından biri de zamanımıza talip olmalarıdır. Bazen bu işi öyle ustaca yaparlar ki bizden hiçbir karşılık beklemediklerini düşünerek sorgusuz sualsiz onlara zamanımızı teslim edebiliriz. Oysa ki “zaman” öyle alelade bir istek değildir. Çoğu zaman onun kıymetini vaktinde anlayamayız, iş işten geçtiğinde ise ardından seslenişlerimizin giden zamana faydası yoktur.
Evet, şu ana kadar zamanımızı yanlış yerlerde ve yanlış şekillerde sarf etmiş olabiliriz. Fakat şimdi geçmişe takılı kalıp şu anki zamanımızı da kaybetmemeliyiz. Elbette geçmişe bakıp notlarımızı çıkaracak ve derslerimizi alacağız, fakat yalnızca dünü düşünerek bugünü boş vermeyeceğiz.
Artık uyanış vakti!
Zamanımızı nelere ve kimlere harcayacağımıza bilinçli bir şekilde karar verme vakti.
Dış uyaranlar ne kadar yüksek ikna kabiliyetine sahip olursa olsunlar, irademizi bir kenara atmama ve ona sahip çıkma vakti.
Zamanımızı öyle güzel işlerle geçirelim ki ardından hüzünle bakmayalım, onu bereketiyle hatırlayalım.